Deel 1: KL en KK

WOW!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eindelijk ben ik dan in Maleisie. Amsterdam-Kuala Lumpur is wel zo’n beetje de beste vlucht die ik ooit heb gehad. Geen krijsende kinderen, geen turbulentie, heel veel eten en vooral veel rust. De vegetarische gerechten zijn aan te raden. Mijn stoelnummer stond op het pakketje, werd speciaal voor mij gebracht. Op Kuala Lumpur het vliegtuig uit en ik was alweer vergeten (2007) hoe goed het hier allemaal geregeld is. Vliegtuig uit en de airotrain in, of hoe je het ook noemt. Binnen een mum van tijd ben je aan de andere kant van de luchthaven, zonder ook maar 1 x ‘mind your step’ te horen. Bij de volgende gate hoefde ik maar een half uur te wachten, op naar Kota Kinabalu. Dus even een frisse wc stop tussendoor, met de nadruk op fris. Ze gaan hier wat verder dan bij ons, je kunt meteen je kont wassen. Best verfrissend na zo’n lange zit. Gewoon een tuinslang uit de muur met een tuutje erop. Verder doen ze hier meer aan de Mexicaanse griep dan bij ons. Mensen lopen met mondkapjes op. Ik kan er niet wakker van liggen met mijn weerstand. No-one beats me by following my dream!
Het is nu 25 graden, tijd 7u in de ochtend. Kheb onderweg aan de ML-gangers gedacht hoor. Hebben jullie een dansje voor me gemaakt? Jullie liggen nu verrot in bed, hopelijk na een toffe dag. Ik stap nu een kleiner vliegtuig in, 1,5u vliegen en dan ben ik op plaats van bestemming. Ondanks dat die airco je letterlijk leegt zuigt van binnen, voel ik me goed. Laat de dag maar beginnen!

Pfpfpfpfpfpfppfpfpffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff……………..
Tjee, wat een hitte zeg. Misschien is het de vermoeidheid……en anders, ik mag gewoon niet klagen, ik zit op BORNEO! De volgende vlucht was bijna leeg. Van de 144 stoelen waren er misschien 30 bezet. Dus ik zat lekker alleen, bij de exit. En wat een adembenemende lucht! In KL was het zwaar bewolkt, de lucht was bijna zwart, maar we stegen boven de wolken uit en de zon kwam ook nog eens op. Het leek wel alsof we in een ijs- en sneeuwwereld terecht waren gekomen, heel fascinerend. Kheb er gewoon naar zitten staren….hemels, in de wolken, on top of the world…Opnieuw heerlijk gegeten, Malaysia Airlines is zo gek nog niet. Bij het dalen zag ik Mount Kinabalu al, de berg die ik overmorgen ga beklimmen. Gaaf! Op de luchthaven werd ik opgewacht door Kuni, mijn Japanse in KK wonende couchsurfinghost. Ik herkende hem al en hij mij. Lachu om ergens aan te komen op Borneo en iemand al te kennen. Het voelde als een grote luxe om opgehaald te worden. Er is nog een Zweeds meisje, gister aangekomen. We delen een 2persoons bed. Met zijn 3en zijn we de stad in gegaan naar de zondagmarkt. Tja, wat zal ik daar over zeggen. Ik moest even abrupt die knop omgooien. Mijn oooo zo gevoelige dierenleedknop. Kooien met puppies erin, meer dood dan levend, Rottweilers waarvan de staart gewoon is afgesneden op een niet zo nauwkeurige manier, niet om aan te zien. Verder ook cavia’s die waarschijnlijk de pan in gaan, allemaal raskatten, zeepaardjes, schildpadden, kuikens en ga zo maar door. Het gaat me goed af, een druk op de knop en weg gevoel…. Op straat liep een oud mannetje met een teckel met een roze zonnebril, sloffen aan, een luier om, een boa om z’n nek en een rieten hoed. Het beestje leek het niet eens zo erg te vinden. Hij had het beter dan die kooihonden. De markt was ik snel zat. Wel lekker gegeten met uitzicht op zee en het Tunku Abdul Rahman National Park (van nu af aan NP). Vandaag ga ik verder relaxen en acclimatiseren……misschien nog even zwemmen want mijn host heeft een zwembad haha, lang leve couchsurfing!
Ik kom er net achter dat mijn wereldstekker waardeloos is want de stekker van mijn labtop kan er niet eens in, lekker handig! Daar gaat de ANWB nog wat van horen!

Morgen ga ik richting de berg, een busrit van 2u. Wordt vervolgd.