Dag 2

Ik was al vroeg wakker, rond 5-en en heb vanmorgen vroeg al stront geruimd in de tuin en de hondjes verwelkomd.
We gaan met Izor beginnen en ik heb hem wat vlees en honing met wat druppels gegeven van de essentiële olie Lemon om zijn inwendige gestel even een boost te geven. Zijn huid is behoorlijk gehavend op zijn hoofd, vooral aan 1 oor waar ook dat wondje zit. De dierenarts is bang van hem dus het belang van een zachte geduldige benadering bij hem is essentieel zodat we zijn vertrouwen winnen om hem kaal te krijgen. Ik wil hem met een tondeuse te lijf gaan maar de vacht is zo vervilt dat het niet eens lukt. De grens tussen zijn huid en het haar wat niet vervilt is, is zo ontzettend klein dat het bijna niet te doen is. Izor is lief en ik heb hem hardop verteld wat we gaan doen, zijn vacht eraf halen zodat zijn huid weer kan ademen. En dat we het heel zachtjes zullen doen en hem geen pijn zullen doen. Hij lijkt het te begrijpen en gaat er zelfs bij liggen. Wat een vertrouwen heeft hij in ons. En dat voor een hond die het niet zo op vreemden heeft en al helemaal niet wil dat je aan zijn lijf komt. Het is ontzettend veel werk en ook precisie werk om hem niet in zijn dunne huid te knippen. We zitten uren krom om hem maar zo gemakkelijk mogelijk te laten liggen en geen stress te laten ervaren. Van de tondeuse krijgt hij zichtbaar stress dus die laten we, naast dat het niet werkt, sowieso maar aan de kant liggen. In totaal zijn we zo’n vijf uur met hem bezig. Verschillende ontstoken plekken komen onder zijn vacht vandaan, zijn vacht is ontzettend vet en wat er van over blijft zit vol met schilfers. Niet bepaald het meest hygiënische werkje maar ik ben zo blij dat we dit samen kunnen doen voor hem! Hele rollen ontstaan als ik delen los krijg. Het blijkt wel hoe gevoelig zijn huid is en dat het vaak pijn doet door het gewicht van alle klompen vacht die eraan hangen, vooral in de oksels en de liezen en alle delen waar de huid heel dun is. Op alle kale geïrriteerde plekken doe ik meteen wat druppels tea tree om de boel te ontsmetten. Na al die uren is hij het op een gegeven moment zat en moeten we alleen nog een deel in zijn hals maar dat kan morgen ook, niks onder dwang. Hij heeft 1 keer heel even gegromd en verder vond hij alles ok, dus we kunnen terug kijken op een geslaagde actie. De blik in zijn ogen spreek boekdelen, hij voelt zich ellendig en weet niet waar hij het zoeken moet van de jeuk en irritatie die hij overal voelt maar tegelijkertijd zie ik de dankbaarheid in zijn ogen. Hopelijk knapt hij op met twee keer per dag een paar druppels lemon inwendig en de tea tree uitwendig.

Als we later aan de wandel gaan is Izor in de tuin en komt hij blij in galop op ons afgerend, voor zover hij kan rennen. Ik zie meteen dat een kale plek op zijn buik er beter uitziet en veel minder rood is. We lopen naar de achteruitgang van de tuin en nemen twee honden mee. De wandeling is fijn en we lopen de heuvels op tussen verschillende struiken die in bloei staan. Boven geeft het een mooi uitzicht over het dorp. De mensen hier vinden het krankzinnig dat je met een hond zou wandelen aan een lijntje. Zelfs de goeie Roemenen die betrokken zijn bij honden kunnen zich niet voorstellen dat honden in NL onderdeel van het gezin zijn, dat ze zelfs in huis mogen en op de bank.

Het is rond etenstijd als we terug komen en ik maak een ovenschotel voor ons 3-en. Het is fijn om voor ons 3-en te kunnen koken. Jacq en ik komen er steeds meer achter hoeveel we met elkaar gemeen hebben, echt leuk. Een knoflookverslaving, we eten beiden elke dag knoflook en willen ook echt niet zonder. Als mijn ovenschotel uit de oven komt vraagt ze bijna bezorgd of er wel knoflook in zit? Ja natuurlijk, 7 teentjes wel te verstaan haha. Ze had zelf al een knoflooksausje gemaakt voor het geval er geen knoflook inzit. Ook eten we beiden nauwelijks koolhydraten. In Roemenië eten ze juist koolhydraten omdat er vaak fysiek hard wordt gewerkt en het ook nodig is. Vlees, aardappels, brood en melkproducten vormen de boventoon van hun dieet. Precies de dingen die ik niet eet. (Helaas heb ik onderweg getuige kunnen zijn van de enorme megastallen die in het landschap staan). Haar huisgenoot heeft aardappels heel fijn geraspt samen met een lading knoflook en bakt dit dan vervolgens in een pannetje, aan mijn groenteschotel heeft hij immers niet genoeg. En ik proef een klein beetje van de plakkaat aardappel die hij heeft gemaakt en het is werkelijk heerlijk, vooral ook door het knapperige korstje en de hoeveelheid knoflook. De rest van de avond lees ik lekker een boekje en voel ik me goed. …welterusten…