Dag 5, Sibiu, de stad...

Om half 6 ben ik wakker na een heerlijke nacht slaap. Gisteravond ben ik nog even mijn bed uit gegaan om een deken over Izor heen te leggen. Meestal als hij ligt voor de nacht komt hij niet meer overeind. Helaas heb ik vanmorgen niet kunnen checken of hij er nog onder lag maar wel zie ik dat hij kwieker is dan gister. Zijn ooguitdrukking lijkt steeds blijer te worden en fysiek is hij veel meer op de been dan het begin van de week.

We gaan al op tijd op pad naar de biologische markt in Sibiu, de stad. Als we de straat uitrijden voeren we eerst nog even het zwarte knurfie die al weet dat hij eten uit de auto krijgt. Als we het dorp uitrijden hebben we iedere keer fantastisch uitzicht op de bergen met soms ook nog sneeuw en ook dit keer loopt er weer een schaapsherder. Het blijft een mooi gezicht. Wat hier vooral opvalt is dat de schapen allemaal dicht bij elkaar lopen in de kuddes. In Nederland lopen schapen verdeeld over het hele weiland maar hier allemaal dicht op elkaar. Waarschijnlijk omdat de dieren vrij rondlopen en dus ook rondtrekken en er zijn hier vijanden (beren en wolven). Ik vind elke kudde weer een feest om te zien en speur altijd weer af naar de honden die erbij lopen.

Richting de stad (half uurtje rijden) komen we eerst nog door een dorp waar weer op elke stroommast een ooievaarsnest zit. Het zijn er echt veel hier.
In Sibiu is het druk en ook de markt wordt druk bezocht. Er wordt veel groente en fruit verkocht, honing, brood, noten, eigenlijk alles wat je maar wenst in de biologische keuken. De radijsjes zijn enorm en hebben bijna het formaat van aardappels, niet normaal zo groot! Dan zijn de radijsjes in Nederland maar lilliputters. Mensen gaan graag op de foto, de meesten vinden het een eer en poseren maar wat graag.

Er is een apart overdekt deel waar alleen maar zuivel is. Vooral heel veel kaas en bij vele stalletjes mogen we proeven. Elke keer als we mogen proeven krijgen we een veel te groot stuk, het is bijna niet te doen haha. Na 1 of 2 keer haak ik dan ook af. Wel koop ik weer een stuk geitenkaas, jeetje, wat een goddelijke smaak. Als we even verder lopen komt opeens het vrouwtje met de bolle rode wangen van de schapenkaas dolenthousiast op ons aflopen. Waar we van de week in dat dorpje waren geweest op dat boerderijtje. Ze is superblij om ons te zien en dat is wederzijds. Ik besluit meteen om nog maar zo’n honk schapenkaas bij haar te kopen, alles kan mee naar huis . In totaal heb ik bijna een kilo, heerlijk!!!!!! Ze is helemaal in haar nopjes en wij ook. Niks geen houbaarheidsdatum op de kaas, het gaat op als het op gaat en je gezonde verstand bepaald of het over datum is of niet. Op elk kraampje staat een plaat met de naam van de producent erop en de plaatsnaam, op haar bordje staat Ana Fleschin.

We struinen de hele markt af en slaan tassen vol groenten in. Er staat een Nederlandse vrouw bij een kraampje en we raken met haar aan de praat. Haar blik spreekt boekdelen, ik kan bijna haar gedachten lezen en heb het idee dat ze ons maar mal vind. Negen honden in de tuin? En zo reageert ze op meer informatie, ze komt duidelijk van een andere planeet, ik vind het een raar mens. Een schattige jonge jongen probeert ons narcissen te verkopen en Jacq gaat overstag, ze koop alles van hem op. Zijn lach is ook wel heel erg lief.

Daarna duiken we de stad in en doen we een wandelrondje waar we ook weer uren over doen. Maar het centrum is leuk en historisch met mooie keien en gebouwen. We gaan ergens een bakkie doen aan een groot plein maar dat resulteert voor mij uiteindelijk in een pizza. Zo lekker als die eruit ziet, zo smaakt hij niet, ik mis de kruiden en vooral de knoflook. Maar daar blijkt een oplossing voor, ze blijken hier sausjes pure knoflook te hebben waarbij het heel fijn geraspt is en gemengd met water. Ik smeer mijn pizza er rijkelijk mee in en besef bij de eerste hap dat het wel erg heftig spul is en mijn mond staat bijna in de fik, zo sterk. Maar jeetje, wat is het toch ook lekker! De rest van de dag ruik en proef ik regelmatig mijn eigen knoflookaroma.

Er blijkt een markt te zijn met van alles en nog wat maar toch wel op toeristen gericht. Een oud wijffie verkoopt zelfgemaakte rieten manden, ze zijn ook echt mooi en ze wil dolgraag op de foto en ook dat de foto naar haar wordt opgestuurd. Dus hup, pen en papier erbij voor haar adres. Te schattig. Er wordt Nationale Romadag gevierd dus er is live muziek, maar het is mij te elektronisch, ik mis de accordeon. Er staan 4 jonge meiden te huppelen voor een optreden maar uiteindelijk hebben we er niks van mee gekregen, het duurde allemaal veel te lang.

De dag is alweer om en als we terug naar huis rijden komen we nog langs een autosloperij waarvan Jacq weet dat er Kaukasische herders zitten. Dus ff kijken natuurlijk. Er is niemand meer aanwezig, ze zijn al dicht maar al snel zien we de enorme honden, het zijn er twee en ze weten niet hoe snel ze weg moeten komen. Handige waakhonden haha. Er komt nog een 3e tevoorschijn die niet bang is en die komt naar het hek om geknuffeld te worden. Ze zijn alle 3 mooi en dik en gelukkig lopen ze los over het terrein en niet aan de ketting.

Thuis maak ik een goddelijke ovenschotel met zoete aardappel, rode biet, koolrabi en veel ui en knoflook. En we hebben er weer verse knoflooksaus bij, heerlijk dat we er alle 3 zo gek op zijn! En opeens ben ik gewoon alweer over de helft van mijn vakantie heen. Time flies when you’re having fun. En dat hebben we, veel fun, we zijn heel goed op elkaar ingesteld. Toch best fijn als je elkaar nauwelijks kende voor deze week haha. Bedtijd…