Deel 15: Rondje Bali
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anouk
27 September 2009 | Indonesië, Bali
Vrijdag
Vandaag hadden we om 10u een massage geboekt staan maar opeens stond onze privé chauffeur om 9u op de stoep om ons op te halen voor het rondje Bali! Dat was een verrassing! Hij was een dag te vroeg maar sprak niet zo goed Engels dus snapte het niet helemaal. We hebben de massage verzet naar volgende week en meteen onze tas gepakt. Een uur later zaten we in de VW Jeep, echt een super cool bakkie. Helemaal open dus lekker met de haren in de wind. Weer geen oog dicht gedaan vannacht, maar 2 uurtjes geslapen. Dat heeft zo zijn redenen. Wel even lekker afleiding vandaag. Heel veel moois gezien. Als eerste stop gingen we naar de Tanah Lot tempels in Zuidwest Bali. Dik een uur rijden. Onderweg alleen maar door kleine straatjes, uitzichten over rijstvelden, dorpse bezigheden als dakpannen drogen, rijst drogen, kokosnoten tellen en hier en daar een tempeltje en een straalblauwe hemel. Alles om ons heen was groen. Heerlijk om zo over Bali te toeren! Wegmisbruikers zouden hier in een week tijd voor een heel jaar de programma’s kunnen opnemen. Er lijken geen regels te zijn, iedereen haalt gewoon in, heuvel of bocht in aankomst, het maakt niet uit. En wonderbaarlijk genoeg gaat het ook altijd goed. Overal wordt getoeterd. Paard en wagen, auto’s, brommers, fietsers, bussen, wandelaars, iedereen gebruikt hetzelfde wegdek op hetzelfde tijdstip.
De tempel was mooi maar toeristisch. Geen geouwehoer meer met starende mensen of afdingen. Cindy moest wel weer een paar keer op de foto met Aziaten. Zo grappig! Onze chauffeur bleef op de parkeerplaats wachten, echt ideaal. We zijn zeker een paar uur weg geweest. Daarna weer doorgereden naar een surfspot, eigenlijk geen toeristen te bekennen. De chauffeur vond het wel wat ver dat we die kant op wilden en het bleek ook dat hij dacht dat we maar 1 dag gebruik van hem wilde maken. Nee meneer, we zouden zaterdag opgehaald worden en dan voor 4 dagen! Die arme man, helemaal geen extra kleding mee of wat dan ook, maar het was niet erg zei hij. Vandaar dat hij het ver vond, voor 1 dag rijden was het ook wel wat ver ja om ook nog terug te gaan. We zijn doorgereden tot het Noordwesten, een heel ander Bali dan de andere kant. Veel droger, meer bergen en aangrenzend aan West Bali NP. Bij aankomst bracht hij ons naar een superdeluxe resort. Wij dachten dat het niet duur kon zijn in deze hoek maar het resort was behoorlijk boven ons budget. Toen bracht ie ons naar het volgende resort, die was nog duurder en de volgende was nog duurder! Toen heeft iemand van het hotel maar even uitgelegd dat wij low-budget wilden slapen ipv luxe. Hij dacht iedere keer dat het resort niet goed genoeg was. Onze NLse vrienden uit Ubud waren natuurlijk op huwelijksreis dus ik snap wel dat zij daar wel zaten…en hij dacht dat wij hetzelfde wilden. We vonden snel iets in onze klasse. Meteen het strand opgeracet voor de zonsondergang. Maar we werden afgeleid door allemaal leuke honden en een varken met biggetjes die oooo zo schattig waren! Er wonen hele aardige mensen aan het strand, het enige hutje tussen de resorts, waar ze wonen met hun honden, puppies, varkens, biggen en het hele gezin. Meteen even een teek verwijderd van de oor van Blacky. De mensen zelf wisten niet eens wat het was. Toch nog een klein beetje kunnen genieten van de mooie lucht bij de zonsondergang. Als je het binnenland inkijkt zie je delen van de bergen in brand staan. Geen idee of het aangestoken is of niet. In het donker ziet het er wel mysterieus uit. De keuringsdienst van stoepjes vegen kan hier trouwens een hoop certificaatjes uitdelen! Alles is netjes en geen rommel of puinhoop te bekennen, dat was op Lombok wel anders. De keuringsdienst van waren is weer een ander verhaal, warme yokidrink, nota bene van Friesche Flag, is hier de normaalste zaak van de wereld.
Zaterdag
Alweer vroeg op pad vanuit Permuteran en naar Pura Pulaki, een tempel aan de kust. Er werd een ceremonie gehouden met alleen maar locals, geen toerist te bekennen. We moesten een sari aan want korte broeken was niet toegestaan. Overal waren longtale maquaces, die etterbakken van apen. Er was een vrouwtjes aap met een dood jong. Zielig om te zien hoe ze daar mee om ging. Ze sleepte het overal mee naartoe, rook eraan, gaf het kusjes, was evengoed aan het vlooien en probeerde het mondje open te doen. Ze probeerde van alles, maar het lijfje was slap en lag in de meeste idiote houdingen. Andere apen kwamen af en toe kijken wat er aan de hand was en vonden het maar eng. Het was weer bloedje heet vandaag en zelfs in de open auto was het bijna te heet. Met factor 60 zitten we in de auto.
Bij de tempels zijn ze ook wel weer zo slim dat je moet tekenen in een boek en dan een donatie moet doen. Aan de overkant van de weg was nog een tempel en een oooo zo vriendelijk lachend mannetje. We dachten meteen weer, he he, een vriendelijk iemand, helemaal voor niks. Maar helaas, we waren te naïef want ook daar konden we boven weer betalen. Je kunt het zo gek niet verzinnen, maar overal moet je betalen. Zelfs op de parkeerplaats bij het strand waar maximaal 5 auto’s staan, staat een verkeersregelaar met een fluitje die het verkeer wel even regelt. Het is gewoon te grappig voor woorden. Uiteraard moet je die man betalen voor zijn drukke werkzaamheden.
Daarna zij we doorgereden naar Lovina, een leuk kustplaatsje waar je dolfijnen kunt zien. Het zat ons wel gescheten, schijnt dat je met te veel bootjes op zee ligt met te veel mensen, daar hadden we weinig zin in. We zijn gewoon te verwend. Daarna zijn we het binnenland ingereden, de bergen in. Weer heel anders qua uitzichten, Bali is echt divers. Alles was weer groen en boven op de berg, 1341m, keek je aan de ene kant naar beneden naar een groen meer en aan de andere kant naar beneden richting de kust. Het bovenstuk was hooguit 20 meter breed waardoor je het gevoel had dat je echt op de bovenste richel van de berg reed. Echt een gaaf gezicht! Met uitzicht op het meer hebben we geluncht. Heerlijk! Zelfs als je hier langs de kant van de weg gaat staan om een foto te maken, komt er opeens iemand tevoorschijn die zogenaamd het verkeer voor je gaat regelen dat je over kunt steken, en terwijl je in het zand staat aan de kant, moet je wederom betalen voor het gebruiken van de ‘parkeerplaats’.
Ze zijn erg inventief als het om geld verdienen gaat. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij een waterval. Gidsen proberen je over te halen om ze in te huren, want ja, er valt wel heel veel te zien onderweg en te vertellen! Nee meneer, sorry, wij redden het wel alleen. Het was 700 meter lopen, een uur heen en weer, volgens die gids dan. We waren er in nog geen 10 min. Halverwege als je naar beneden loopt kom je uiteraard weer een kassa tegen. Vervolgens loop je verder en dan ergens rond de helft van de route wordt het kaartje nog eens afgescheurd. Daarvoor zitten ook 2 man in een hokje want ja, ze hebben het wel heel erg druk! Ik denk dat er nog geen 20 man per dag daar langs komt, maar goed, ze hebben een baan. De waterval was super, heerlijk het koude water in gegaan met kleren en al, ff lekker afkoelen. Eigenlijk wilden we hier niet meer weg.
We zitten nu bij Lake Tamblingan, in the middle of nowhere. Het weggetje ernaartoe is volgens mij rond 1900 een keer geasfalteerd, daarna nooit meer, dus eigenlijk is het gewoon een dirtroad met grote gaten erin. We reden dan ook stapvoets. We hadden een guesthouse gevonden waar we wilden overnachten en die was dus beneden aan dat verrotte weggetje. Wisten wij veel!? Hier kom je echt niet als toerist, simpelweg omdat je het gewoon niet zou kunnen vinden. Het was al 4u en we wilden nog wel even wat rondlopen in de omgeving. Wij aan de wandel, zitten er opeens 4 mannen in een hokje; “Hello ladies, waar gaan jullie naartoe?” Nou, eigenlijk nergens heen, we lopen gewoon een beetje in het rond. “O, in dat geval, moeten jullie even betalen.” Tuurlijk, het zal niet zo zijn haha. Het was daar een Nationaal Park, aan dat meer. De weg vanaf dat punt was nog beter en netter dan de weg van boven naar beneden, ongelofelijk! Waarschijnlijk hebben we dus gewoon wegenbelasting betaald.
Zondag 27 september
Alweer om haf 8 vertokken vanuit Lake Tamblingan naar Lake Batur op 1700m. Eigenlijk moesten we eerst helemaal terug naar de kust en dan weer opnieuw naar beneden het binnenland in, maar de chauffeur wist een binnendoorweg waar een nieuwe brug was gebouwd zodat we ergens konden oversteken. Vandaag was echt de mooiste route over Bali. We hebben zo ontzettend veel gezien, we weten het niet eens meer! Alles was groen en elke 100 meter hadden we een compleet nieuw uitzicht. Het grootste deel ging door de bergen met overal van die bochtenweggetjes waar je maar 40 rijdt. Eigenlijk hebben we de hele dag in de auto gezeten. Waar we wilden stoppen, stopten we even. Omdat het zondag is waren er overal bij de tempels ceremonies. We waren bij een hele grote tempel waar ze ons weer een gids probeerden aan te smeren en zonder gids mochten we bij bepaalde delen niet komen zeiden ze. Nou, dan gaan we daar toch niet kijken! We zijn gewoon naar boven gelopen en hebben alles gezien, zonder gids. Tja, ze kunnen het altijd proberen he. Bij ons gaat het ze niet meer lukken.
Later op de dag, waren we weer aan de kust en daar was een ceremonie op het strand geweest. Honderden mensen in hun zondagskledij, witte kleding, liepen op de weg met schalen met bloemen op hun hoofd, sommige groepen hadden trommels en maakten muziek, weer anderen droegen een soort troon met rood en goud beschilderd. Het was mooi om te zien en toen ik foto’s begon te maken begon iedereen te schreeuwen en te juichen, met de handen in de lucht, echt lachen. De weg terug ging langs de hele Oostkust.
We zijn weer terug in Ubud, het meest relaxte plaatsje op Bali. Hier heerst zo veel rust, als je lekker buiten zit en over de tuinen heen kijkt, echt top! Lekker even de was weg gebracht en morgen weer een massage. We zijn bekaf van alle indrukken en hopen nu eindelijk eens op een normale nacht slaap, maar ik vrees het ergste…. Nog geen idee hoe de rest van de week er uit ziet…
Toedeloe....Cin & Anouk
Vandaag hadden we om 10u een massage geboekt staan maar opeens stond onze privé chauffeur om 9u op de stoep om ons op te halen voor het rondje Bali! Dat was een verrassing! Hij was een dag te vroeg maar sprak niet zo goed Engels dus snapte het niet helemaal. We hebben de massage verzet naar volgende week en meteen onze tas gepakt. Een uur later zaten we in de VW Jeep, echt een super cool bakkie. Helemaal open dus lekker met de haren in de wind. Weer geen oog dicht gedaan vannacht, maar 2 uurtjes geslapen. Dat heeft zo zijn redenen. Wel even lekker afleiding vandaag. Heel veel moois gezien. Als eerste stop gingen we naar de Tanah Lot tempels in Zuidwest Bali. Dik een uur rijden. Onderweg alleen maar door kleine straatjes, uitzichten over rijstvelden, dorpse bezigheden als dakpannen drogen, rijst drogen, kokosnoten tellen en hier en daar een tempeltje en een straalblauwe hemel. Alles om ons heen was groen. Heerlijk om zo over Bali te toeren! Wegmisbruikers zouden hier in een week tijd voor een heel jaar de programma’s kunnen opnemen. Er lijken geen regels te zijn, iedereen haalt gewoon in, heuvel of bocht in aankomst, het maakt niet uit. En wonderbaarlijk genoeg gaat het ook altijd goed. Overal wordt getoeterd. Paard en wagen, auto’s, brommers, fietsers, bussen, wandelaars, iedereen gebruikt hetzelfde wegdek op hetzelfde tijdstip.
De tempel was mooi maar toeristisch. Geen geouwehoer meer met starende mensen of afdingen. Cindy moest wel weer een paar keer op de foto met Aziaten. Zo grappig! Onze chauffeur bleef op de parkeerplaats wachten, echt ideaal. We zijn zeker een paar uur weg geweest. Daarna weer doorgereden naar een surfspot, eigenlijk geen toeristen te bekennen. De chauffeur vond het wel wat ver dat we die kant op wilden en het bleek ook dat hij dacht dat we maar 1 dag gebruik van hem wilde maken. Nee meneer, we zouden zaterdag opgehaald worden en dan voor 4 dagen! Die arme man, helemaal geen extra kleding mee of wat dan ook, maar het was niet erg zei hij. Vandaar dat hij het ver vond, voor 1 dag rijden was het ook wel wat ver ja om ook nog terug te gaan. We zijn doorgereden tot het Noordwesten, een heel ander Bali dan de andere kant. Veel droger, meer bergen en aangrenzend aan West Bali NP. Bij aankomst bracht hij ons naar een superdeluxe resort. Wij dachten dat het niet duur kon zijn in deze hoek maar het resort was behoorlijk boven ons budget. Toen bracht ie ons naar het volgende resort, die was nog duurder en de volgende was nog duurder! Toen heeft iemand van het hotel maar even uitgelegd dat wij low-budget wilden slapen ipv luxe. Hij dacht iedere keer dat het resort niet goed genoeg was. Onze NLse vrienden uit Ubud waren natuurlijk op huwelijksreis dus ik snap wel dat zij daar wel zaten…en hij dacht dat wij hetzelfde wilden. We vonden snel iets in onze klasse. Meteen het strand opgeracet voor de zonsondergang. Maar we werden afgeleid door allemaal leuke honden en een varken met biggetjes die oooo zo schattig waren! Er wonen hele aardige mensen aan het strand, het enige hutje tussen de resorts, waar ze wonen met hun honden, puppies, varkens, biggen en het hele gezin. Meteen even een teek verwijderd van de oor van Blacky. De mensen zelf wisten niet eens wat het was. Toch nog een klein beetje kunnen genieten van de mooie lucht bij de zonsondergang. Als je het binnenland inkijkt zie je delen van de bergen in brand staan. Geen idee of het aangestoken is of niet. In het donker ziet het er wel mysterieus uit. De keuringsdienst van stoepjes vegen kan hier trouwens een hoop certificaatjes uitdelen! Alles is netjes en geen rommel of puinhoop te bekennen, dat was op Lombok wel anders. De keuringsdienst van waren is weer een ander verhaal, warme yokidrink, nota bene van Friesche Flag, is hier de normaalste zaak van de wereld.
Zaterdag
Alweer vroeg op pad vanuit Permuteran en naar Pura Pulaki, een tempel aan de kust. Er werd een ceremonie gehouden met alleen maar locals, geen toerist te bekennen. We moesten een sari aan want korte broeken was niet toegestaan. Overal waren longtale maquaces, die etterbakken van apen. Er was een vrouwtjes aap met een dood jong. Zielig om te zien hoe ze daar mee om ging. Ze sleepte het overal mee naartoe, rook eraan, gaf het kusjes, was evengoed aan het vlooien en probeerde het mondje open te doen. Ze probeerde van alles, maar het lijfje was slap en lag in de meeste idiote houdingen. Andere apen kwamen af en toe kijken wat er aan de hand was en vonden het maar eng. Het was weer bloedje heet vandaag en zelfs in de open auto was het bijna te heet. Met factor 60 zitten we in de auto.
Bij de tempels zijn ze ook wel weer zo slim dat je moet tekenen in een boek en dan een donatie moet doen. Aan de overkant van de weg was nog een tempel en een oooo zo vriendelijk lachend mannetje. We dachten meteen weer, he he, een vriendelijk iemand, helemaal voor niks. Maar helaas, we waren te naïef want ook daar konden we boven weer betalen. Je kunt het zo gek niet verzinnen, maar overal moet je betalen. Zelfs op de parkeerplaats bij het strand waar maximaal 5 auto’s staan, staat een verkeersregelaar met een fluitje die het verkeer wel even regelt. Het is gewoon te grappig voor woorden. Uiteraard moet je die man betalen voor zijn drukke werkzaamheden.
Daarna zij we doorgereden naar Lovina, een leuk kustplaatsje waar je dolfijnen kunt zien. Het zat ons wel gescheten, schijnt dat je met te veel bootjes op zee ligt met te veel mensen, daar hadden we weinig zin in. We zijn gewoon te verwend. Daarna zijn we het binnenland ingereden, de bergen in. Weer heel anders qua uitzichten, Bali is echt divers. Alles was weer groen en boven op de berg, 1341m, keek je aan de ene kant naar beneden naar een groen meer en aan de andere kant naar beneden richting de kust. Het bovenstuk was hooguit 20 meter breed waardoor je het gevoel had dat je echt op de bovenste richel van de berg reed. Echt een gaaf gezicht! Met uitzicht op het meer hebben we geluncht. Heerlijk! Zelfs als je hier langs de kant van de weg gaat staan om een foto te maken, komt er opeens iemand tevoorschijn die zogenaamd het verkeer voor je gaat regelen dat je over kunt steken, en terwijl je in het zand staat aan de kant, moet je wederom betalen voor het gebruiken van de ‘parkeerplaats’.
Ze zijn erg inventief als het om geld verdienen gaat. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij een waterval. Gidsen proberen je over te halen om ze in te huren, want ja, er valt wel heel veel te zien onderweg en te vertellen! Nee meneer, sorry, wij redden het wel alleen. Het was 700 meter lopen, een uur heen en weer, volgens die gids dan. We waren er in nog geen 10 min. Halverwege als je naar beneden loopt kom je uiteraard weer een kassa tegen. Vervolgens loop je verder en dan ergens rond de helft van de route wordt het kaartje nog eens afgescheurd. Daarvoor zitten ook 2 man in een hokje want ja, ze hebben het wel heel erg druk! Ik denk dat er nog geen 20 man per dag daar langs komt, maar goed, ze hebben een baan. De waterval was super, heerlijk het koude water in gegaan met kleren en al, ff lekker afkoelen. Eigenlijk wilden we hier niet meer weg.
We zitten nu bij Lake Tamblingan, in the middle of nowhere. Het weggetje ernaartoe is volgens mij rond 1900 een keer geasfalteerd, daarna nooit meer, dus eigenlijk is het gewoon een dirtroad met grote gaten erin. We reden dan ook stapvoets. We hadden een guesthouse gevonden waar we wilden overnachten en die was dus beneden aan dat verrotte weggetje. Wisten wij veel!? Hier kom je echt niet als toerist, simpelweg omdat je het gewoon niet zou kunnen vinden. Het was al 4u en we wilden nog wel even wat rondlopen in de omgeving. Wij aan de wandel, zitten er opeens 4 mannen in een hokje; “Hello ladies, waar gaan jullie naartoe?” Nou, eigenlijk nergens heen, we lopen gewoon een beetje in het rond. “O, in dat geval, moeten jullie even betalen.” Tuurlijk, het zal niet zo zijn haha. Het was daar een Nationaal Park, aan dat meer. De weg vanaf dat punt was nog beter en netter dan de weg van boven naar beneden, ongelofelijk! Waarschijnlijk hebben we dus gewoon wegenbelasting betaald.
Zondag 27 september
Alweer om haf 8 vertokken vanuit Lake Tamblingan naar Lake Batur op 1700m. Eigenlijk moesten we eerst helemaal terug naar de kust en dan weer opnieuw naar beneden het binnenland in, maar de chauffeur wist een binnendoorweg waar een nieuwe brug was gebouwd zodat we ergens konden oversteken. Vandaag was echt de mooiste route over Bali. We hebben zo ontzettend veel gezien, we weten het niet eens meer! Alles was groen en elke 100 meter hadden we een compleet nieuw uitzicht. Het grootste deel ging door de bergen met overal van die bochtenweggetjes waar je maar 40 rijdt. Eigenlijk hebben we de hele dag in de auto gezeten. Waar we wilden stoppen, stopten we even. Omdat het zondag is waren er overal bij de tempels ceremonies. We waren bij een hele grote tempel waar ze ons weer een gids probeerden aan te smeren en zonder gids mochten we bij bepaalde delen niet komen zeiden ze. Nou, dan gaan we daar toch niet kijken! We zijn gewoon naar boven gelopen en hebben alles gezien, zonder gids. Tja, ze kunnen het altijd proberen he. Bij ons gaat het ze niet meer lukken.
Later op de dag, waren we weer aan de kust en daar was een ceremonie op het strand geweest. Honderden mensen in hun zondagskledij, witte kleding, liepen op de weg met schalen met bloemen op hun hoofd, sommige groepen hadden trommels en maakten muziek, weer anderen droegen een soort troon met rood en goud beschilderd. Het was mooi om te zien en toen ik foto’s begon te maken begon iedereen te schreeuwen en te juichen, met de handen in de lucht, echt lachen. De weg terug ging langs de hele Oostkust.
We zijn weer terug in Ubud, het meest relaxte plaatsje op Bali. Hier heerst zo veel rust, als je lekker buiten zit en over de tuinen heen kijkt, echt top! Lekker even de was weg gebracht en morgen weer een massage. We zijn bekaf van alle indrukken en hopen nu eindelijk eens op een normale nacht slaap, maar ik vrees het ergste…. Nog geen idee hoe de rest van de week er uit ziet…
Toedeloe....Cin & Anouk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
