Deel 4: Massage

Tja, die massage, dat was me er 1 zeg! Ewa en ik zijn met de bus naar de stad gegaan. Grappig hoor. Stonden we daar in de regen langs de kant van de weg. Ik stak vol goeie moed mijn duim op, kijken of er een gek was die ons mee wilde nemen want we wisten niet hoe laat de bus kwam. Er zijn ook zowat geen bushaltes, ik snap niet helemaal (of helemaal niet?) hoe dat allemaal werkt. Je moet gewoon weten welke bus waar rijdt en je hand ophouden. Vaste tijden zijn er niet. Als je mazzel hebt kom je er 1 tegen. En wij hadden mazzel haha. Het zijn busjes half zo groot als onze grote Connexion bussen. En een muziek dat er uit komt joh! Het was bijna gezellig! Keiharde muziek, Mariah Carey in dit geval. En Bon Jovi, I wanna lay you down on a bed of roses (gevoelig nummer voor mij). Iedereen zong mee.
Ewa wist de weg en waar we er uit moesten. We hadden een foldertje gekregen van Kuni voor de massage. Deze raadde hij aan. Op elke hoek van de straat wordt je wel aangesproken Massage? Massage? Massage? No, sorry, we are looking for this one, you know where it is? En ja hoor, snel gevonden. Wij naar binnen, voelde net alsof ik een escort service binnen liep. Niet dat ik daar ooit geweest ben, maar goed, toch een soort associatie (god mag weten waarom?). Twee bedjes naast elkaar in een ruimte, zag er mooi uit, mooie kleden erop. We moesten ook vertellen waar we last van hadden. En dat was eigenlijk meer dan ik dacht. Aub niet aan mijn 2 grote tenen komen want ik ben vandaag terug gekomen van de mountain. Ooooo you climb mountain? Then you have sore legs! We be carefull! Zo grappig, dat steenkolen Engels. O ja, en naast mijn grote tenen heb ik een zere plek op mijn hand, ben ik beurs op mijn linkerbeen. Ze vonden ook nog een beurse plek op mijn andere kuit die ik zelf ook pas had gezien toen ik net het vliegtuig uit kwam in KL. God mag weten hoe ik daar aan kom maar hij is wel zeker 5 bij 5 cm groot. Ik zal het wel vergeten zijn door alle drukte. Anyway, de massage duurde 1,5u! En het was ZZZZZOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO lekker!!!!!! Mijn (of beter gezegd onze) lijf (en) zijn helemaal onder handen genomen. Van top tot teen gemasseerd (voeten, enkels, benen, rug, nek, hoofd, borst, armen, alles dus en aan 2 kanten) en daarna nog een gezichtsbehandeling en masker enz. Wat een genot! Waarom doe ik dat niet vaker? Daarna zijn we door Kuni opgehaald met de auto en inmiddels was er een nieuwe couchsurfer bijgekomen uit China. Grappig vrouwtje, spreekt goed Engels. We zijn naar een vriendin van Kuni gegaan waar we zouden gaan eten. Hij kent haar via couchsurfing. Komen we daar aan, hok vol met mensen. Ik dacht dat het allemaal couchsurfers waren aangezien er 2 Amerikanen waren, een Engelsman en een Japanse. Maar nee, zij woonden daar allemaal. Niet bij haar in huis maar in hetzelfde complex. Ze waren verrast door ons, 2 leuke meiden haha. Binnen 3 seconde was het supergezellig en bla die bla die bla. Met die Engelse gozer leuke discussies gevoerd. Niet zo moeilijk want Jezus, wat is die gozer British zeg! I am British and I am proud to be British! Zo’n typje zeg maar. Ewa en ik liggen wel op 1 lijn en waren het totaal niet met hem eens, maar we hebben wel gelachen. Nice meeting you all!
Half 11 maar eens naar huis want ik moet nodig naar bed. Straks, rond 12u, komt er nog een couchsurfer bij die Kuni nog op moet halen van de luchthaven, ook uit China. Ik ga slapen, wordt vervolgd.

Donderdag 3 september. Was alweer vroeg wakker, Hollandse tijden, 6u dus. Ik stond op en kwam tot de conclusie dat ik niet meer kan lopen. Heel fijn, dat bergbeklimmen, moet ik vaker doen haha. Ben er uit gegaan en alvast gaan pakken/douchen/eten etc. Afscheid genomen van Ewa, zij ging verder, jammer. Ik ben met Shirley, het Chinese meisje naar 1 van de eilanden gegaan. Eerst de stad in voor een stekker zodat ik mijn laptop straks ook ergens anders op kan laden. Aangezien mijn wereldstekker waardeloos is. Meteen even gelunched want het was al 12u. Zo onwijs lekker! Gingen gewoon maar ergens naar binnen, geen toeristen te bekennen dus we werden wel aangestaard door iedereen. Vooral ik in mijn inimienie korte broekje haha. We kregen een bananenblad als bord en een paar prutjes erop met groenten, verschillende sausjes, rijst en in mijn geval vis. Super! Daarna moesten we naar de jetty, waar de boten vandaan gaan naar de eilanden. Aangezien ik strompel alsof ik 90 ben had ik weinig zin om te lopen. Mijn linkerbeen kan ik echt niet gebruiken, omhoog gaat nog wel maar vooruit en omlaag echt niet. Mijn bovenbeen en kuit zitten allebei vast. Het ziet er dus niet uit hoe ik me voortbeweeg. Maar goed, dat gaat wel weer over en is part of the deal. Dus ik dacht, ik vraag of iemand ons wil brengen. Dus de eerstvolgende die langsreed in de bocht, riep ik door het raam: Can you please breing us to the jetty!!!? En ja hoor, meteen raak haha. Geweldig! Shirley vond het reuze spannend allemaal, die is echt niks gewend. Bij alles wat ze ziet gaat ze helemaal uit haar dak alsof ze het voor het eerst ziet. Ze is 30 maar dat kan ik haast niet geloven. Ze is hier 5 dagen voor vakantie en heeft totaal geen plan en geen idee wat hier allemaal te doen is. Wat moet je in godsnaam 5 dagen in KK? Sommige woorden die je overal ter wereld tegen komt, zoals water front of jungle, snapt ze niet dat het in een ander land ook zo kan heten. Jungle is jungle, maar in haar ogen kan je maar 1x een jungle hebben ergens ter wereld. Ongelofelijk, en dat reist dan alleen. Het eiland was niet veel. Klein en niks bijzonders. Kheb wel even heerlijk gezwommen, dat ging dan weer wel met mijn benen. Heerlijk warm water. Nu weer terug thuis. Ik ga zo mn spullen pakken en met de bus richting airport. Op naar Miri. Kom daar om 21.35u aan en de volgende ochtend vlieg ik door naar Bario. Bario ligt in de Kelabit Highlands, midden op Borneo. Vliegtuig is het enige vervoer daarnaar toe. Er zijn geen wegen en geen auto’s. Dus je begrijpt het al, ik ben daar niet bereikbaar. Ik was van plan om een 2 daagse trekking te gaan doen dus hopelijk knappen mijn benen morgen weer op. Ik blijf daar 3 dagen. Dus tot 7 september weer ofzo.

Werk ze allemaal daar en alvast een fijn weekend!

Dikke kus, Anouk