Kuching en omstreken
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anouk
11 September 2009 | Maleisië, Kuching
Kuching is goed te belopen allemaal. De stad ligt aan een rivier en heeft 500.000 inwoners. In de avond is alles mooi verlicht met vrolijke kleurtjes en ziet het er gezellig uit. Mijn hostel ligt tegen over de rivier en rondom hier barst het van de winkeltjes met souvenirs. Al die troep, wat moet je er mee :-)? Ook hier zijn de Chinezen weer goed vertegenwoordigd! Uiteraard is er een Chinatown en er is weinig vegetarisch eten te vinden aangezien zij alleen maar met kip overweg kunnen in de keuken. In Nederland worden er per jaar 440 MILJOEN vleeskippen verbruikt! 440 MILJOEN! Als wij er al zoveel misbruiken in dat kleine (440-miljoen tellende) kippenlandje van ons (nu snap ik opeens waar het woord kippenlandje vandaan komt!) , hoeveel moeten dat er dan wel niet hier in Azië zijn? Nog een reden waarom ik niet/nooit naar China wil. Het meest martelende land ter wereld! Geen keuken zonder dierenleed. Maar goed, ik red me evengoed wel. Dan maar kale rijst met sojasaus hihi.
Tegenover het hostel, aan de andere kant van de rivier, ligt het Sarawak State Assembly Building, een mega gebouw in een aparte vorm, met een punt omhoog. Het is zo groot, je kunt er onmogelijk omheen. In de avond is het heel mooi verlicht. Daarnaast heb je het paleis waar de gouverneur van Sarawak woont. Ook een groot complex en mooi verlicht in de avond. Verder is er niet zo heel veel te beleven hier. Het is gewoon een stad en aangezien ik niet zo’n museumfreak ben, ga ik morgen de stad maar weer uit, op naar het Semenggoh Wildlife Rehabilitation Centre. De Oerang oetangs daar zijn semiwild en worden op den duur weer terug gezet in het wild. Geen garantie dat ik ze te zien krijg, maar ach, ik krijg nog een herkansing volgende week :-).
Ik heb vanmiddag trouwens de krant gelezen en daar stond een stuk in over de mist die er hangt. Het heeft te maken met de oogst van rijst in Kalimantan en dan verbranden ze het afval, waardoor de rook de lucht in drijft. Dat mogen dan wel heel wat rijstkorrels zijn die daar de oorzaak van zijn, mijn god! De wind komt nu van de verkeerde kant waardoor het over Borneo waait. Na het weekend schijnt het over te zijn en dan gaat het heftig regenen (grappig dat ze dat nu al weten!) en is de mist weg. Ik zit eigenlijk al in die mist sinds ik uit KK weg ben. Tis een rare gewaarwording hoor! Tis heel jammer van mijn foto’s want die zijn gewoon niet helder (hoezo perfectionistisch?).
Vrijdag 11 september
Vandaag denk ik toch wel even aan NY. Die datum zit onbewust toch in mijn geheugen gegrift. De krant staat er hier ook vol mee. Maar goed, nu het leuke nieuws voor vandaag want ik heb weer genoeg te vertellen! Ik heb de Oerang Oetangs gezien!!!!!! Gggggrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!! Wat geweldig zeg. Een moeder met een kleintje, een paar pubers en nog een paar. Wat een leven hebben die beesten. Heerlijk om te zien hoe ze lekker rondslingeren. Er zijn er 24 in dit park, waarvan er 5 totaal wild zijn en waarvan er 13 in dit park geboren zijn.
Ik ben weer slim geweest. Ik heb gister even wat research gedaan her in der. Bij het VVV zeiden ze dat ik die en die bus moest nemen voor 35 ringgit, dat was incl. entree. Je kon ook een tour boeken, 65 ringgit, totaal 3u heen en terug. Tis een half uur rijden vanaf Kuching. Maar nee, ik ben niet achterlijk he! Ik heb de gewone bus genomen, de halte was voor de deur, kosten: 4 ringgit. Kosten entree: 3 ringgit. Zo, ik heb maar weer ff wat centjes bespaard, mijn grootste hobby haha. Ik heb uitgebreid de tijd genomen daar en ook nog de omgeving verkend. Kom ik terug bij de ingang, vraag ik aan die kerel hoe laat de bus gaat, wat denk je wat ie zegt?! Die gaat niet meer vandaag mevrouw, die is al geweest. Ooooh, ok dan. Tja, hoe erg kan het zijn als je op vakantie bent, niet dus.
Voor de ingang lag een hond. Krijg weer tranen in m’n ogen als ik er aan terug denk . Bruin beestje, voor zover ie nog kon kwispelen deed ie dat toen ie mij zag. (Wie niet? :)) Broodmager (is dat wel het juiste woord?), misschien skeletmager? Hij stond op en rook gewoon dat ie bij mij aan het goeie adres was. Tja, welke hond heeft dat niet geroken in mijn leven? Een achterpoot was gebroken, en gezwel van hier tot Amsterdam, een half genezende wond op het gewricht. Jezus, wat zag dat beest er uit! Dat koppie kroop zowat in me, zo op zoek naar warmte (lees: liefde!) en verzorging. Met de tranen over mijn wangen zit ik dit te schrijven. Wat een hel dat ik dat beest niet mee kan nemen! Ik wou dat ik het lef had om zijn nek om te draaien en hem te verlossen uit zijn lijden. Ik realiseerde me meteen dat ik weg moest lopen en geen knuffels meer moest geven, hoe meer aandacht ik hem zou geven, hoe erger het zou zijn voor dat beestje als ik hem weer achter liet. Met 3 poten en een kwispelende staart liep dat beestje met me mee, met die ooo zo trouwe hondenogen. Ik probeerde hem weg te jagen, wat is het k*t om hard te moeten zijn tegen zo’n ellendig beestje, tegen je gevoel in. Maar uiteindelijk ging ie toch weer terug naar de plek waar ie eerst lag. Ik kon m’n hoofd daarna niet meer omdraaien, wilde die hond niet meer zien, wat een drama. Zit ik hier een potje te janken in de lobby haha. Maar ja, de meesten van jullie weten hoe ik ben.
Anyways, ik ging aan de kant van de weg zitten, wachten tot er zo’n minibusje langs zou rijden. Maar die kwam niet. Opeens stopte er een auto en ik mocht wel met die man meerijden. Uuuh, is dit safe? Ja, dit is safe. Hij wilde me wel naar Kuching brengen, prima! Lekker gekletst onderweg. Ik vroeg of hij ging winkelen ofzo in Kuching of dingen nodig had, nee was het antwoord, ik breng alleen maar jou weg. Ok dan, dat kan natuurlijk ook. Hij heeft weer 10 ringgit verdiend (nog geen € 2,-). Waarom ben ik nog niet getrouwd? Waarom reis ik alleen? Ik ben vast heel rijk als ik dit soort reizen maak, bla die bla die bla. Een vrouw van in de 30 die nog niet getrouwd is kan echt niet in Maleisië. Wel grappig want trouwen in Maleisië is het eerste probleem in je leven waar je mee te maken krijgt ivm de kosten. Als je die hebt overleefd, dan kun je verder met je leven en aan je toekomst bouwen. Een bruiloft kost tussen de €2000,- en €4000,- en dat is een behoorlijk bedrag voor deze mensen. Hij is 39, heeft 4 kinderen en uiteraard een vrouw. Ik zei tegen hem, het is veel belangrijker om gezond te zijn, om gelukkig te zijn en om te genieten van het leven, veel belangrijker dan trouwen. Hij keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam en kon niet geloven wat ik zonet had gezegd. Hij was het met me eens dat trouwen een traditie is, wereldwijd, maar ondanks dat het je dus onbewust wordt opgelegd uit de maatschappij, was het onmogelijk om niet te trouwen. Ach ja, ieder zijn eigen waan. Verder zou hij nooit naar Europa durven, bang voor het onbekende. Hij is nog nooit Maleisië uitgeweest. Nou is dat op zich geen straf in dit land, maar toch, ik besef weer des te meer hoe ik in mijn handjes mag knijpen dat ik het leven leid dat ik wil leiden, in veel opzichten ten minste. Hij benijdde me dat ik zo zelfstandig ben. En terecht… Best leuk zo’n ritje met een local. Hij zette me voor de deur af.
Ik had het al eerder over de Proboscis monkey. Die worden hier de Orang Belanda genoemd. Orang betekent ‘mens’ en Belanda betekent ‘uit Nederland’. Dus wij Hollanders lijken volgens de Malay op de Proboscis monkey, ook vanwege hun grote neus. Die gozer, hij was een gids in het park, zei dat dit stamde uit de tijd dat de Nederlanders hier de boel aan het veroveren waren. De Japanners noemen ze de flipflop-people, want die mensen liepen, zelfs zoveel jaren geleden, al op slippers. Hij vroeg of ie me niet had beledigd. Nou, nee, niet echt, ik voel me eerder vereerd dat ik word vergeleken met zo’n prachtig beest. Dus als je zegt dat je uit NL komt, dan is het meteen ooooo Orang Belanda! Top!
Ok mensen, morgen nog 1 dagje vermaak in Kuching en dan komt zondag Cindy aan. We vliegen meteen door naar Pontianak, Kalimantan (Indonesië) en dan misschien nog couchsurfen daar voor een nachtje. En zo snel mogelijk een vlucht boeken naar Pankalan Bun, bij het Tanjung NP. Dus vanaf zondag zijn we even niet bereikbaar voor een dag of 5 aangezien we dan diep in de jungle zitten. Kan me niet voorstellen dat ze daar internet hebben haha. Vanaf zondag de overgang naar de Indonesische roepia, shit, ik was net gewend aan de ringgit. Maar ja, ieder land heeft zijn charme zullen we maar zeggen.
Tot de volgende keer vanuit Indonesië!
X Anouk
Tegenover het hostel, aan de andere kant van de rivier, ligt het Sarawak State Assembly Building, een mega gebouw in een aparte vorm, met een punt omhoog. Het is zo groot, je kunt er onmogelijk omheen. In de avond is het heel mooi verlicht. Daarnaast heb je het paleis waar de gouverneur van Sarawak woont. Ook een groot complex en mooi verlicht in de avond. Verder is er niet zo heel veel te beleven hier. Het is gewoon een stad en aangezien ik niet zo’n museumfreak ben, ga ik morgen de stad maar weer uit, op naar het Semenggoh Wildlife Rehabilitation Centre. De Oerang oetangs daar zijn semiwild en worden op den duur weer terug gezet in het wild. Geen garantie dat ik ze te zien krijg, maar ach, ik krijg nog een herkansing volgende week :-).
Ik heb vanmiddag trouwens de krant gelezen en daar stond een stuk in over de mist die er hangt. Het heeft te maken met de oogst van rijst in Kalimantan en dan verbranden ze het afval, waardoor de rook de lucht in drijft. Dat mogen dan wel heel wat rijstkorrels zijn die daar de oorzaak van zijn, mijn god! De wind komt nu van de verkeerde kant waardoor het over Borneo waait. Na het weekend schijnt het over te zijn en dan gaat het heftig regenen (grappig dat ze dat nu al weten!) en is de mist weg. Ik zit eigenlijk al in die mist sinds ik uit KK weg ben. Tis een rare gewaarwording hoor! Tis heel jammer van mijn foto’s want die zijn gewoon niet helder (hoezo perfectionistisch?).
Vrijdag 11 september
Vandaag denk ik toch wel even aan NY. Die datum zit onbewust toch in mijn geheugen gegrift. De krant staat er hier ook vol mee. Maar goed, nu het leuke nieuws voor vandaag want ik heb weer genoeg te vertellen! Ik heb de Oerang Oetangs gezien!!!!!! Gggggrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!! Wat geweldig zeg. Een moeder met een kleintje, een paar pubers en nog een paar. Wat een leven hebben die beesten. Heerlijk om te zien hoe ze lekker rondslingeren. Er zijn er 24 in dit park, waarvan er 5 totaal wild zijn en waarvan er 13 in dit park geboren zijn.
Ik ben weer slim geweest. Ik heb gister even wat research gedaan her in der. Bij het VVV zeiden ze dat ik die en die bus moest nemen voor 35 ringgit, dat was incl. entree. Je kon ook een tour boeken, 65 ringgit, totaal 3u heen en terug. Tis een half uur rijden vanaf Kuching. Maar nee, ik ben niet achterlijk he! Ik heb de gewone bus genomen, de halte was voor de deur, kosten: 4 ringgit. Kosten entree: 3 ringgit. Zo, ik heb maar weer ff wat centjes bespaard, mijn grootste hobby haha. Ik heb uitgebreid de tijd genomen daar en ook nog de omgeving verkend. Kom ik terug bij de ingang, vraag ik aan die kerel hoe laat de bus gaat, wat denk je wat ie zegt?! Die gaat niet meer vandaag mevrouw, die is al geweest. Ooooh, ok dan. Tja, hoe erg kan het zijn als je op vakantie bent, niet dus.
Voor de ingang lag een hond. Krijg weer tranen in m’n ogen als ik er aan terug denk . Bruin beestje, voor zover ie nog kon kwispelen deed ie dat toen ie mij zag. (Wie niet? :)) Broodmager (is dat wel het juiste woord?), misschien skeletmager? Hij stond op en rook gewoon dat ie bij mij aan het goeie adres was. Tja, welke hond heeft dat niet geroken in mijn leven? Een achterpoot was gebroken, en gezwel van hier tot Amsterdam, een half genezende wond op het gewricht. Jezus, wat zag dat beest er uit! Dat koppie kroop zowat in me, zo op zoek naar warmte (lees: liefde!) en verzorging. Met de tranen over mijn wangen zit ik dit te schrijven. Wat een hel dat ik dat beest niet mee kan nemen! Ik wou dat ik het lef had om zijn nek om te draaien en hem te verlossen uit zijn lijden. Ik realiseerde me meteen dat ik weg moest lopen en geen knuffels meer moest geven, hoe meer aandacht ik hem zou geven, hoe erger het zou zijn voor dat beestje als ik hem weer achter liet. Met 3 poten en een kwispelende staart liep dat beestje met me mee, met die ooo zo trouwe hondenogen. Ik probeerde hem weg te jagen, wat is het k*t om hard te moeten zijn tegen zo’n ellendig beestje, tegen je gevoel in. Maar uiteindelijk ging ie toch weer terug naar de plek waar ie eerst lag. Ik kon m’n hoofd daarna niet meer omdraaien, wilde die hond niet meer zien, wat een drama. Zit ik hier een potje te janken in de lobby haha. Maar ja, de meesten van jullie weten hoe ik ben.
Anyways, ik ging aan de kant van de weg zitten, wachten tot er zo’n minibusje langs zou rijden. Maar die kwam niet. Opeens stopte er een auto en ik mocht wel met die man meerijden. Uuuh, is dit safe? Ja, dit is safe. Hij wilde me wel naar Kuching brengen, prima! Lekker gekletst onderweg. Ik vroeg of hij ging winkelen ofzo in Kuching of dingen nodig had, nee was het antwoord, ik breng alleen maar jou weg. Ok dan, dat kan natuurlijk ook. Hij heeft weer 10 ringgit verdiend (nog geen € 2,-). Waarom ben ik nog niet getrouwd? Waarom reis ik alleen? Ik ben vast heel rijk als ik dit soort reizen maak, bla die bla die bla. Een vrouw van in de 30 die nog niet getrouwd is kan echt niet in Maleisië. Wel grappig want trouwen in Maleisië is het eerste probleem in je leven waar je mee te maken krijgt ivm de kosten. Als je die hebt overleefd, dan kun je verder met je leven en aan je toekomst bouwen. Een bruiloft kost tussen de €2000,- en €4000,- en dat is een behoorlijk bedrag voor deze mensen. Hij is 39, heeft 4 kinderen en uiteraard een vrouw. Ik zei tegen hem, het is veel belangrijker om gezond te zijn, om gelukkig te zijn en om te genieten van het leven, veel belangrijker dan trouwen. Hij keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam en kon niet geloven wat ik zonet had gezegd. Hij was het met me eens dat trouwen een traditie is, wereldwijd, maar ondanks dat het je dus onbewust wordt opgelegd uit de maatschappij, was het onmogelijk om niet te trouwen. Ach ja, ieder zijn eigen waan. Verder zou hij nooit naar Europa durven, bang voor het onbekende. Hij is nog nooit Maleisië uitgeweest. Nou is dat op zich geen straf in dit land, maar toch, ik besef weer des te meer hoe ik in mijn handjes mag knijpen dat ik het leven leid dat ik wil leiden, in veel opzichten ten minste. Hij benijdde me dat ik zo zelfstandig ben. En terecht… Best leuk zo’n ritje met een local. Hij zette me voor de deur af.
Ik had het al eerder over de Proboscis monkey. Die worden hier de Orang Belanda genoemd. Orang betekent ‘mens’ en Belanda betekent ‘uit Nederland’. Dus wij Hollanders lijken volgens de Malay op de Proboscis monkey, ook vanwege hun grote neus. Die gozer, hij was een gids in het park, zei dat dit stamde uit de tijd dat de Nederlanders hier de boel aan het veroveren waren. De Japanners noemen ze de flipflop-people, want die mensen liepen, zelfs zoveel jaren geleden, al op slippers. Hij vroeg of ie me niet had beledigd. Nou, nee, niet echt, ik voel me eerder vereerd dat ik word vergeleken met zo’n prachtig beest. Dus als je zegt dat je uit NL komt, dan is het meteen ooooo Orang Belanda! Top!
Ok mensen, morgen nog 1 dagje vermaak in Kuching en dan komt zondag Cindy aan. We vliegen meteen door naar Pontianak, Kalimantan (Indonesië) en dan misschien nog couchsurfen daar voor een nachtje. En zo snel mogelijk een vlucht boeken naar Pankalan Bun, bij het Tanjung NP. Dus vanaf zondag zijn we even niet bereikbaar voor een dag of 5 aangezien we dan diep in de jungle zitten. Kan me niet voorstellen dat ze daar internet hebben haha. Vanaf zondag de overgang naar de Indonesische roepia, shit, ik was net gewend aan de ringgit. Maar ja, ieder land heeft zijn charme zullen we maar zeggen.
Tot de volgende keer vanuit Indonesië!
X Anouk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
