Dag 16 Preekstoel & Lysefjord (moe moe moe!)

En zo loop ik op zaterdagavond, na een flink diner in de Preikestolenhut, omhoog naar de Preekstoel. De Preekstoel steekt 604 meter boven de Lysefjord uit. Dit circa 25 x 25 meter vlakke rotsplateau is waarschijnlijk tienduizend jaar geleden gevormd door scheuring als gevolg van vorst. Het is 20u, ik heb zeker een klim van 2 uur voor de boeg. Mijn rugzak voelt zwaar, zo na een paar dagen niet op pad zijn. Het is net een trap die ik oploop, maar dan van stenen en rotsen. Het is steil en al binnen tien minuten druipt het zweet van mijn hoofd af. Ik loop enkel in een hemdje, gelukkig is het bewolkt. Het doet me denken aan de afdaling van de Trollentong maar dan andersom. Af en toe neem ik ff pauze. Ik kom na een uur bij de splitsing waar ik morgen rechtdoor wil maar besluit toch om door te lopen naar boven met bepakking, ipv hier mijn tent op te zetten. Ik ben op de helft en ik vertrouw erop dat ik boven vast ergens mijn tent kan neerzetten, aangezien die zo klein is. Inmiddels loop ik letterlijk in de wolken, in een dikke laag mist. Vanuit het dal was alles al mistig.
Als ik boven op een plateau kom dat redelijk vlak is, loop ik boven het wolkendek en is de zon er weer. De lucht is fantastisch! Er komt een Pool op me afgerend. Excuse me! Excuse me! Ik wacht tot hij bij me is en hij vraagt of ik ga kamperen op de berg. Ik snap niet waarom ik 'ja' zeg, aangezien ik alleen ben. Allerlei scenario's gaan door mijn hoofd, ik alleen met die Pool. Hmmmm, dat voelt niet goed. Ondanks dat hij heel aardig is. Ik zeg hem dat ik liever nog wat verder naar boven loop. Tot nu toe kom ik alleen maar mensen tegen die de afdaling maken. Hoe hoger ik kom, ik kom nogsteeds plekjes tegen waar ik mijn tent zou kunnen neerzetten, dus ik maak me niet druk. Na precies 2u lopen kom ik boven, het is 22u en uiteraard nog licht. Het wolkendek trekt boven me weg en alleen in de fjord hangt een dikke laag mist waardoor het water beneden slecht zichtbaar is. Maar wat een uitzicht! Hoe is dat morgen als de zon opkomt? Ik zie twee mensen die net hun tentje hebben opgezet, een Belgisch stel. Ik ben blij dat ze er zijn en dat ik niet alleen ben. We zijn met ongeveer 10 mensen totaal boven. De helft daarvan heeft geen spullen bij zich dus die gaan weer terug. Mijn hemd kan ik uitwringen, zo nat van het zweet. Maar mijn tent staat bij een poeltje dus ik trek mijn kleren uit, lekker naakt yeah en was mijn lijf. Daarna lekker mijn wollen shirt aan, ik ben klaar voor de nacht. Ik zet mijn tentje nog geen 30 meter van de Preekstoel af. Wat is dit vet zeg! Ik hang nog wat op het plateau en besluit te gaan slapen, het is 23u. Ik zet mijn wekker om half 4 want ik hoop zó dat ik de Preekstoel dan leeg aantref! Ik slaap slecht, weer door de jeuk, (en misschien wel de spanning?) en om half 4 is alles om me heen in een dikke laag mist gehuld. Ik kan maar 5 meter zien dus ik plak er nog een uurtje aan vast. Om half 5 schrik ik wakker en zie ik dat het licht is. Ik kleed me aan en zie dat het dal verdwenen is in de mist maar de Preekstoel is helemaal helder. De maan vergezelt me op dit mooie moment. Wat een uitzicht! En een stilte! Ik ga liggen om met mijn hoofd over de rand naar beneden te kijken. Niet normaal zo hoog! Het licht van de opkomende zon is al te zien, de lucht kleurt roze, oranje en alles daartussen in. Pfffff zucht, zit ik hier echt? Wat ben ik blij dat ik toch met mijn hele mikmak naar boven ben gelopen! De wolken zie ik gestaag bewegen door het dal. Langzaam trekken ze weg, het wordt steeds helderder. Zó gaaf! Mijn planning is helemaal juist geweest. Om half 6 komt dan echt de zon tevoorschijn. Wat kicken zeg, de zonsopgang op de Preekstoel! Ik loop nog een stuk naar boven, om de Preekstoel in zijn geheel van boven te kunnen zien. De wolkenpartijen boven de fjord met het zonlicht zijn echt magisch! Alles kleurt oranje en langzaam veranderd het in blauw. Hier nuttig ik mijn ontbijt....volgens mij het meest bijzondere ontbijt dat ik ooit heb gehad? Om half 7 komen de eerste mensen boven. Tijd voor mij om te vertrekken. Het begint ook hard te waaien dus ik ben gebaat bij het snel inpakken van mijn spullen.

Om half 8 begin ik te lopen en een uur later ben ik weer op de splitsing. Steeds meer mensen komen naar boven. Ik besef hoe bijzonder het is dat ik in alle rust van de Preekstoel kon genieten. Langs het Lysefjord vervolgt het pad. Ik ga echt anderhalf uur alleen maar naar beneden door bosrijk gebied aan de zijkant van de berg. En waar ik al voor vreesde, vervolgens moet ik ook weer anderhalf uur omhoog. Mijn god, ik vraag mezelf af wat hier de lol van is. Het is f*cking zwaar, alleen maar rotsen, geen 5 meter pad wat horizontaal loopt. Het is slopend voor mijn knieën, mijn enkels en mijn voeten. Het zweet gutst weer van mijn lijf, ik voel me vies. Ik heb nog maar een derde van mijn water over dus ik knijp em een beetje of ik wel weer ergens water kan krijgen. Ik doe dus zuinig aan terwijl ik het liefst die zak in 1x leeg zou willen drinken. Gelukkig kruis ik een rivier, de enige en ik neem de gok dat ik dat water kan drinken. Geen gletsjers hier dus geen idee hoe schoon het is. Maar ik heb weinig keus. Het water smaakt prima en ik kan weer volop drinken. Dan komt mijn eerste val. Ik moet anderhalve meter naar beneden op een schuin rotsblok. Voor het eerst maak ik een goeie smakker en glij ik zo naar beneden. Uit een reflex pak ik een boom en daar bungel ik aan. Gelukkig klap ik op mijn rugzak, dat dempt de boel behoorlijk. Maar godsamme, wat ben ik geschrokken met die afgrond naast me. Ben er helemaal beduusd van.

Na 3,5 uur lopen geeft mijn lijf duidelijk aan dat het genoeg is. Ik kan niet wachten tot ik een horizontaal plekje vind. Ik word sinds ik in het bos loop omringd door tigduizend muggen, ik word er helemaal tureluurs van. Ik heb mijn sjaal in mijn handen en daar loop ik constant mee te zwaaien. Als ik dan een plekje vind, besluit ik om mijn binnentent neer te zetten zodat de muggen me niet te grazen kunnen nemen. Ik neem niet de moeite om al mijn rommel uit mijn tas te halen maar ga zo op het zeil liggen van de tent. De grond eronder is zacht en moerassig, dus helemaal prima. Het is nog maar 11u maar ik voel me uitgeput, mede door de korte nacht maar met name door het terrein wat ik achter de rug heb. Met mijn sjaal maak ik een kussentje, mijn schoenen en sokken gaan uit ( ooohhh zo heerlijk!) en ik val meteen in slaap. Ben überhaupt nog niemand tegen gekomen op dit pad en verwacht ook niet dat het zal gebeuren. Dus lekker boeien dat mijn tent op het pad staat. Ik voel de vermoeidheid in mijn hele lijf. Anderhalf uur later wordt ik wakker, zo dat had ik ff nodig. Het is onwijs hard gaan waaien, bijna storm, maar waar mijn tent staat ontloop ik de wind nog redelijk door de rotsen om me heen. Ik pak mijn boeltje weer en ben ongeveer op de helft. Mijn plan was naar de volgende hut te lopen, maar zoals ik me nu voel en zo zwaar als de route is, heb ik steeds meer het gevoel dat ik klaar ben met wandelen, in ieder geval wel diagonaal. Ik passeer een meer waar een huisje staat. Hoe kun je hier in godsnaam wonen? Zo ver weg.... Er komt een man naar buiten en ik zwaai naar hem. Er staat duidelijk 'privat, no camping' en zijn blik benadrukt dat nog even. Daarna ga ik weer omhoog en krijg ik weer uitzicht op het fjord. Kijk, daar doe ik het voor! Neemt niet weg dat ik mijn lijf niet meer voel maar hier word ik wel blij van! Dat water is zo mooi groen! Van alle hoeken krijg ik het fjord te zien. Echt super! Op een gegeven moment kom ik bij een boerderijtje, dan heb ik er al 5,5 uur lopen opzitten, en zie ik dat ik dichterbij het water kom beneden. Ik loop naar het huisje want ik zie geen pad meer en loop over het weiland. Komt er op neer dat ik recht naar beneden moet lopen, er schijnt daar een ferry te varen. Kan het me bijna niet voorstellen...maar het is waar! Terplekke besluit ik om die ferry te pakken, maakt me niet uit waar ie naar toe vaart, als ik maar niet meer hoef te lopen. Onder bij het water is slechts een vlonder met traktorbanden aan de zijkant en het water beukt eroverheen door de wind. Er staan nog 4 mensen met rugzakken. Het eerste wat ik doe is mijn schoenen uit want mijn voeten staan in de fik, en ik ga heerlijk in het koude water staan. Oooooh wat een cadeautje! Mijn schoenen doe ik niet meer aan vandaag. Net voor de ferry komt zie ik een slang die een poging doet omhoog te komen op de rotsen. Ben bijna in staat om hem een handje te helpen maar durf het toch niet. Als de ferry komt wordt er door iedereen naar me gestaard, naar die zombie met die ontplofte pruik, op blote voeten, die er oververmoeid uitziet en een rugzak draagt die groter is dan haar eigen romp. De boot gaat naar Lauvvik, geen idee waar het is, maar in ieder geval richting Stavanger. Ik gooi mijn boeltje neer en ga verder met genieten van het varen door de fjord. Nu zie ik de Preekstoel ook nog van de onderkant. Bizar dat ik daar vanmorgen nog met mijn tentje opstond. Ik raak aan de praat met André Conijn. Eerst in het Engels maar hij blijkt Nederlander die al 30 jaar in Noorwegen woont. Een heerlijke nuchtere Hollander uit de Wormer, met goudgele Hollandse houten klompen, de echte! Gezellig om met hem te babbelen, zijn vrouw is Noors. Ik noteer zijn nummer want als ik ooit nog tijd heb om iets noordelijker het land in te gaan, dan ben ik van harte welkom. Leuk!
Het is een half uurtje varen en net voordat we aankomen komt er een vrouw naar me toe. Of ik naar Stavanger ga? Uuuh, ja, geen idee eigenlijk. Ik moet even uitvinden waar ik ben en waar ik naartoe kan. Ze biedt aan om me een lift te geven, aangezien er in dit gehucht geen boot meer gaat naar Stavanger en ook geen bus. Dusssss....... Wat een geluk! Ze had me horen praten met de kapitein, over tot waar ik een kaartje moest kopen en uit eigen ervaring wist ze dat het een drama was om hier weg te komen richting Stavanger en helemaal op zondag. Dus wat een toffe actie! As we in de auto zitten begint het enorm te hozen en dat duurt totdat we vlakbij Stavanger zijn. Daarna wordt het weer blauw. Het is een Noors stel en ze zetten me vlakbij Stavanger op een bushalte. Wie is dat engeltje op mijn schouder? Het leven is mooi! Wat een luxe.

En dan, mijn grootste nachtmerrie! Toen ik in de auto zat genoot ik zo van alle landschappen die aan me voorbij raasden dat ik daar foto's van wilde maken. Uiteindelijk ging dat niet door de natte ramen maar puntje bij paaltje, ik stond bij de bushalte en mijn fototoestel lag nog op hun achterbank. O neeeeee! Al mijn foto's van de fjorden van vandaag gaan in rook op! Hoe kan ik zo stom zijn! Waarom had ik mijn toestel nou uit mijn tas gehaald? Al snel leg ik me neer bij mijn lot, want wat kan ik doen? Ik weet niet waar ze wonen, hoe ze heten en de auto waar ze in reden was niet van hun. Kansloos dus. Dat krijg je met vermoeidheid....
En...als in een droom, zie ik de auto weer aankomen rijden! Ik kan het haast niet geloven en spring als een malloot in de lucht! 20 Minuten waren voorbij gegaan en blijkbaar woonden ze dichtbij die bushalte want die man zat er niet meer in en ze hadden dus mijn fototoestel gevonden. Pffffff.....thanx Eline, voor jouw engeltje...jij was het! Als ik de autodeur dichtklap komt de bus aanrijden :-).

Als toetje nog ff de bus naar Stavanger en vervolgens naar het hostel. Ik voel me zo ongelofelijk smerig van dat gezweet dat ik smacht naar een heerlijke douche en een fris zacht bed. En die gun ik mezelf dan ook. Ik heb een zacht bed met frisse witte lakens en een dekbed met kussens! Yihaaaa.....lekker luxe! Dat was mijn doodgewone zondag haha....truste....sweet dreams....