Dag 19 Bu - Flekkefjord - Kristiansand

Woensdag. Vannacht heb ik 1 verkeerde beweging gemaakt in mijn slaap en dat heb ik geweten. De pijn is bijna ondragelijk. Mijn lijf is verkrampt om de pijn te voorkomen en ik probeer steeds op mijn ademhaling te letten zodat mijn lijf ontspant. Maar dat valt niet mee want zelfs diep ademhalen doet pijn. Ik doe niks anders dan liggen en als ik omhoog moet gebruik ik de kracht van mijn armen en benen. Rechtop staan doet ook pijn, iets naar voren geleund werkt het best. Maar dat ziet er niet uit, ik lijk wel een gebogen omat'tje die niet meer rechtop kan staan. Na mijn ontbijt klets ik wat met de man des huizes, hij heeft ischias en wordt ook gek van de pijn in zijn rug. Ik zou hem graag een Bowen behandeling geven maar dat is nu voor mij ook geen optie. Ze hebben 4 jonge katjes, de moeder is muisgrijs, de jonkies alle 4 pikzwart. Ze stoeien met elkaar en alles wat ze vinden in de tuin, heerlijk om naar te kijken. Het zonlicht op de zee is mooi, het is rond de 20 graden met een blauwe lucht. Na het ontbijt brengt die man me naar de grote weg, daar gaat een bus maar ik besluit alvast te liften. Er stopt een man die onderweg is naar zijn dochter, hij gaat klussen. Hij kent de mensen waar ik geslapen heb en noemt die man 'de man met het grote hoofd' haha. Hij verteld dat hij een verklaring heeft van de politie dat hij geen helm op hoeft omdat er geen helm in zijn maat verkrijgbaar is. Is toch niet normaal? Het is mij niet zo opgevallen eerlijk gezegd, maar dat komt misschien door zijn wilde rossige haar. Zijn moeder had na de bevalling gezegd, nooit meer een kind! omdat zijn hoofd er simpelweg niet uit kon. We lachen er allebei om. We hebben het even over de veiligheid van liften en hij is verbaasd dat ik dat in mijn 1tje doe. Maar veiliger dan hier kon het niet zijn zei hij. Als ik het maar niet op de snelweg zou doen. Ok...

Ook hebben we het over het allemansrecht. Iedereen in Noorwegen heeft het recht van vrije toegang, het allemansrecht. Wat dus betekent dat je overal vrij mag kamperen, op een aantal voorwaarden na. Het is belangrijk om te weten dat dit recht is gebaseerd op respect voor het landschap en de bezoeker moeten altijd ontzag tonen voor boeren en landeigenaars, andere gebruikers en het milieu. Maar hij verteld me dat Noorwegen op het punt staat om deze wet in te trekken. Er komen steeds meer Oost Europeanen en Russen die niet met deze vrijheid om kunnen gaan. Het afval in de natuur neemt toe en dat heb ik helaas ook moeten constateren. Hoe toeristischer iets is, hoe meer afval ik tegen kwam. Ook boven op de Preekstoel zag ik een wegwerp bbq staan. Wat bezield mensen om afval achter te laten? Hebben ze uberhaüpt een ziel, die mensen? Ik kan er met mijn pet niet bij. Dat mensen misbruik maken van de vrijheid die ergens geldt. Dat zou toch erg zijn, als Noorwegen om dit soort gasten die wet moet terug draaien en moet gaan handhaven....tssss kheb er geen woorden voor. Mijn haren gaan er van overeind!
Hij brengt me naar Flekkenfjord, precies waar ik heen wilde.
De route is echt fantastisch, ik vind het jammer dat ik er niet overal uit kan op ontdekkingstocht. Goeie reden om hier met een auto nog een keer terug te komen. Ook in Flekkenfjord zou ik wel willen blijven maar door mijn rug wil ik zo snel mogelijk weer een bed tot mijn beschikking, het is over met de pret, geen sightseeing meer, alleen nog maar op naar Oslo. Dus vandaag met de bus naar Kristiansand en dan morgen daarvandaan naar Oslo. Niet meer liften want mijn lijf trekt het simpelweg niet. Het is te bizar voor woorden maar zelfs in de touringcar waar ik inzit is wifi. Behalve als we door lange tunnels rijden. Best handig want ik schrijf meteen wat couchsurfingadressen aan in Kristiansand, of ik daar kan blijven vanavond. Maar als ik in Kristiansand ben weet ik niet waar ik het zoeken moet, ik beweeg als een robot en ben niet in staat om na te denken omdat al mijn aandacht en energie naar het vermijden van de pijn gaat.
Ik neem dus maar het eerste de beste hotel, dure grap maar gelukkig wel met ontbijt en tegenover het station. Dat is veel waard op dit moment. Ik neem niet eens de moeite om ook maar iets van de omgeving te zien, ik wil een bed... Een half uur nadat ik mijn kamer heb geboekt krijg ik een mailtje van een couchsurfer, dat hij me desnoods op wil halen vanwege mijn rug, wel 3 mailtjes met allemaal toevoegingen over wat hij in de mailtjes daarvoor schreef. Echt superlief, maar ik schrijf hem dat ik het niet meer trok en dus een hotel geboekt heb. Ik heb nog 1 voedselpakketje over dus mijn gasstelletje zet ik in de badkamer en eten doe ik in bed. Vind het eigenlijk nog wel grappig ook haha. Ik hoef de deur niet meer uit. Prima zo. De rest van de dag en avond lig ik in bed en verslind het ene boek na het andere...totdat deze robot in slaap valt en de ijzeren romp kan laten smelten...