Dag 17 Stavanger & 18 Egersund

Veel te vroeg ben ik weer wakker, rond half 6, en ik voel me moe. Ben gister ook nog door mijn rug gegaan dus het is oppassen geblazen met hoe ik me beweeg. Mijn lijf schreeuwt nogsteeds om pauze dus ik geef me er volledig aan over. Ik blijf gewoon in bed. De smerige zweetshirtjes gooi ik nog wel ff in de wasmachine want dan heb ik de rest van de week nog wat schoons. En gelukkig staat er weer een Omofles als afval, waar nog genoeg in zit voor 1 was, dus mijn was komt er heerlijk fris weer uit. Top! Tot half 1 doe ik werkelijk niks, ik lig, ik tuk, ruim een beetje mijn rommel op en lees wat. Twee meiden hadden gister overheerlijk spaghetti gemaakt maar ze gaan vandaag weg dus wat over is, een mega vol bord, is voor mij. Dat is mijn lunch. Dan huur ik een fiets en ga op de fiets de stad in. Ik wil zo weinig mogelijk lopen. Ik moet 2,5 km fietsen en kom door allerlei wijken waar de meeste toeristen nooit komen denk ik. Allemaal vrijstaande huizen van hout, allemaal gelikt in de verf. Er zitten echt droomhuisjes tussen hoor! Als ik in de 'old town' ben loop ik door smalle straatjes met keien. Het lijkt wel of er een wedstrijd gaande is, wie zijn huis het mooist versierd met bloemen. Overal hangen en staan potten met de meest prachtige in bloei staande bloemen. En dan in combinatie met die mooie houten huisjes en die kei'tjes, alsof ik in een sprookje loop.

Als ik in de haven kom zie ik ontzettend veel kwallen. Ze zijn mooi oranje en hebben tentakels van meer dan 50 cm lang. Zo heb ik ze nog nooit gezien! Die tentakels lijken wel een spinnenweb onder water. Super om naar te kijken, hoe ze zich voortbewegen. Stavanger is een leuk stadje. Ik hang wat rond maar krijg al snel teveel last van mijn rug. Beter dus om terug te gaan. De rest van de dag lig ik op bed te lezen en uit te zoeken waar ik nog heen wil. Morgen neem ik de trein naar Egersund. Hopelijk gaat het lukken met mijn rugzak....
Laat in de avond komen er nog 2 Aziatische meisjes bij op mijn kamer. Wat zijn het toch ook altijd ijdele typetjes. Ze hebben ik weet niet hoeveel tasjes en smeren ik weet niet hoeveel veschillende cremetjes op hun lijf. Hoe kun je zo reizen met al die extra rommel? Ze pakken alles uit en leggen de spullen in de kasten in de kamer. Ik vraag me af waarom, aangezien ze morgenochtend al weer vroeg vertrekken. Maar ja, het zal zijn nut wel hebben denk ik, voor hun.

Dinsdag 30-7
Vanaf 5u zijn die meiden al aan het stommelen. Alles uit de kast gaat weer in de koffer.....tssss dat geloof je toch niet? Ik ga er half 7 uit. Mijn rug is naar de klote, ik moet echt oppassen hoe ik beweeg. Zelfs hoesten of niezen, mijn hoofd naar voren en achter buigen en nog wat handelingen, moet ik uiterst voorzichtig doen. Mijn rugzak zet ik op tafel en zolang ik mijn rug maar kaarsrecht hou, lukt het me om in te pakken. Veel door de knieen dus. Lopen gaat prima en ik zorg dat ik mijn rugzak op en af doe als ik hem hoog ergens op kan zetten. Op een prullenbak, op een tafel, precies dat ik er zo in kan stappen met mijn armen. Om 8u zit ik in de trein. Het landschap veranderd en wordt heuvelachtig, vergelijkbaar met Denemarken. Weilanden vol vee trekken aan me voorbij, uitgestrekte velden. Maar al snel worden het weer rotsen, afgewisseld met een blik op de zee. Ik laat mijn grote rugzak op het station en krijg een wandelroute van het vvv kantoor aangereikt. Ik wil graag de kustroute aflopen, naar Flekkefjord en hij verteld enthousiast hoe mooi en stil het er is. Er zijn geen winkels en geen benzinepompen, dus hij benadrukt dat ik genoeg water en eten mee moet nemen. Ik loop de route door het dorp, stelt geen reet voor, en eindig in een ontzettend leuk koffietentje. Voor het eerst sinds ik weg ben bestel ik een kop thee met honing, heerlijke kruidenthee. Is het toeval dat als ik ergens in zit (auto, boot, bus) of ergens binnen ben dat het dan begint te hozen? Toeval bestaat niet toch? Met bakken komt het uit de hemel terwijl het net nog blauw was. Ik geniet van mijn kop thee. Ik koop voor de zekerheid maar een grote paraplu, aangezien ik mijn regenjas in Tyssevassbu op de Hardangervidda heb laten hangen. Het weerbericht voor vandaag geeft een natte dag aan. Als ik weer op het station ben en klaar voor vertrek begint het weer te hozen. De lucht is donkergrijs. Maar een regenbroek en de hoezen over mijn rugzak plus de pluu doen wonderen. Ik loop langs een magazijn van een bedrijf en vraag binnen of ik een stuk van een doos mag hebben wat ik kan gebruiken om te liften. Ik krijg een stift om Sokndal erop te schrijven en ga gewoon maar lopen, eerst het dorp uit. Aan de andere kant van het dorp ga ik liften maar zonder succes. Komt het misschien omdat ik mijn haar in een knot heb? Het is het uitproberen waard dus ik gooi mijn haar los. En ja hoor, de eerst volgende stopt, een grote vrachtwagen. Aardige Zweed die naar Noorwegen is verhuisd vanwege de verdiensten, die schijnen hier vele male hoger te liggen dan in Zweden. Als hij met pensioen gaat, gaat hij weer terug naar Zweden. Ik wil eruit bij Åvendal, het staat amper op de kaart omdat er maar 3 huizen staan, maar daar is een landweggetje die naar de kust loopt. Daar wil ik ergens mijn tent opzetten met uitzicht op water. Ik loop door bosrijk gebied met weilanden ertussen en een hoop rotspartijen eromheen. Na een half uur lopen merk ik toch dat het em niet gaat worden met mijn rug. Doordat ik 1x hoest schiet het er weer in AUAUAU!!! Er staat een leeg huis, de gordijnen zijn dicht en ik ga op een soort plateau'tje zitten, ff uitrusten. Terplekke bedenk ik me dat ik vanavond bij locals thuis ga slapen, dat er hier vast wel vriendelijke mensen zijn die mij uitnodigen of waar ik mezelf kan uitnodigen. Met dit weer en vooral door mijn rug, zie ik kamperen niet zitten. Mede omdat ik niet eens rechtop kan in mijn tent. Ik voorzie al dat dat em niet gaat worden. Ik doe lekker mijn ogen dicht en geniet van het moment daar in de stilte. Het komt goed, er komt vast een auto langs, ook op dit weggetje in de middle of nowhere. En dat klopt, er stopt een man die onderweg is naar Egersund en ik vraag hem of hij me dat kleine stukje terug naar de grote weg wil meenemen, zodat ik daar weer verder kan liften. Jammer dat ik hier de kust niet heb kunnen zien, maar het is niet anders. We zitten gezellig te kletsen en hij heeft vakantie dus hij zegt, ik breng je wel gewoon naar Sokndal want ik heb toch alle tijd. Super tof dus! Ongeveer 20 minuten rijden. Ik ben weer wat verder op mijn route haha. Hij zet me weer aan de kant van de weg, op de andere kant van mijn bord heb ik Oslo geschreven. Zodat mensen zelf kunnen bedenken dat elk stukje die kant op voor mij prima is. Maar ik wordt niet meegenomen dus ik leg mijn bord weg, doe mijn haar weer los en doe een nieuwe poging. Dan stopt er een lieve vrouw die nog geen 10 minuten verder woont, maar zij snapt het. Ze zegt elke meter lift de kant op waar je heen wil is meegenomen toch? Inderdaad! De route is inderdaad fantastisch, wat dat mannetje van de vvv al had gezegd. Ze gaat pittig langzaam rijden als ik foto's wil maken uit het raam. Ik vraag waar ze woont en ze vertelt dat ze heel afgelegen woont, dat er een doodlopend zijweggetje is van de grote weg die 1,5 km richting zee gaat. Als ik dat hoor zeg ik, ok, ik ga met u mee, want ik wil aan de zee zijn. Dan zie ik van daaruit wel weer verder. Vervolgens zegt ze, wil je misschien een nachtje bij ons blijven? Uuuuh, ik denk bij mezelf, had ik dat al niet in gedachte? Yes! Ze blijkt een kamer te verhuren dus ik mag kijken of ik het wat vind. Als ik het niks vind brengt ze me weer terug naar de grote weg. Vervolgens rijden we dat weggetje in, super smal, echt zó leuk! Weer allemaal van die houten huisjes, het is bijna romantisch. Ik ben in Bö. Ze verteld hoe mooi ze het hier ook vind en dat ze zo blij is dat ze hier wonen. Ik kan het me voorstellen. Haar huis staat 20 meter van het water, er staan iets van 5 huizen in totaal, overal verspreid. Voor het huis is uitzicht op zee en links en recht wat rotsen. Er liggen wat vissersbootjes. Haar man komt ons verwelkomen en ze verteld dat ze me heeft opgepikt en dat ik blijf slapen. Dus hij laat me de kamer zien en ik vraag meteen maar wat het kost, want dit is duidelijk een kamer met alles erop en eraan die verhuurd wordt. As hij zegt 500 kroon (€65,-) geef ik meteen aan dat dat ver boven mijn budget is. Ik heb mijn tent en alles dus ik kan overal gratis slapen. As hij vraagt wat ik dan wil geven zeg ik 200 kroon (€25,-) en ze gaan meteen akkoord. Ik hou van het universum! Ik ga languit op de bank liggen en val meteen in slaap, het is half 3. Als ik later een rondje loop buiten kan ik niet verder dan 100 meter lopen, ja het is hiet echt afgelegen haha. Ik hou er van! Uit mijn kamer kijk ik langs de volle rozenstruiken zo het water op. Hihi.....daar is dat engeltje weer dat met me mee reist....wat zit ik hier toch weer mooi! Rond etenstijd trekt de lucht helemaal open en zie ik de zon het water glinsteren, er staat nauwelijks wind. Wat een feestje! Ik eet voor in de tuin en tuur tussen de rozenstruiken door op zee. Ze hebben 2 dochters en een zoon en één van de dochters komt vragen of ik mee wil gaan vissen op zee. Helaas moet ik bedanken vanwege mijn rug. Ik kan mijn nek niet eens normaal draaien dus het lijkt me niet verstandig om de klappen van de golven op te vangen met mijn lijf. Echt super jammer!!!!! Niet dat ik nou mee wilde vissen maar een stuk varen vind ik supertof! De hele middag en avond zit ik alleen maar stil, te lezen en mijn lijf te besparen van enige beweging.