Dag 3 Oslo-Geilo-Tuva

Oslo-Geilo
Voor de wekker wakker (half 6) en spullen allemaal weer ingepakt. Meteen even testen hoe lang we nodig hebben om de tent en alles in te pakken. Dat bleek 20 minuten. Dikke prima! Op het station liepen we direct, op gevoel, naar 'onze' trein. Ohhh I'm so exited!!! Veel meer rust op het station dan bij ons. En ook in de trein. En die stoelen, wat een ruimte! Daar kan Sugar Lee Hooper met gemak uitgebreid zitten. Wat een heerlijkheid! In de trein heerst rust, zelfs tijdens het rijden, alles is zo stil. De meeste mensen slapen. Over 3,5 uur zijn we in Geilo. We zitten naast elkaar, ik heb geruild met degene die naast Tom zat. Beter! Meteen als we de stad uit rijden begint het natuurschoon al, meren, bossen, heeeeeeeeel veel groen, glooiende bochten, watervallen.....pfff had ik al gezegd dat Noorwegen vet is? Genieten geblazen...

Geilo-Tuva
In Geilo stappen we een frisse wereld in...pfff wel even wennen die kou. Ik denk rond de 10 graden en een fikse wind. Maar het zonnetje schijnt dus niks te klagen. We dumpen onze grote rugzakken op het station en lopen het dorp in. Veel is het niet. De ski pistes kun je gemakkelijk zien in de bergen om Geilo heen. 't Is echt een wintersportdorp. De mensen die hier zijn, zijn vooral op outdoor activiteiten gericht. Ik koop de nog benodigde landkaarten van het Hadangervidda plateau en een gastank om mijn eten te maken. We spenderen een paar uur met rondstruinen, lekker eten en een beetje rommelen in het VVV-kantoor. Om half 3 gaat de bus naar Tuva. Een ritje van een half uur die ons over de bergkam heen brengt. Precies de rede waarom we dit stuk de bus nemen, het is steil. En met alle bepakking, die inmiddels van 15 kilo naar 17 kilo is gestegen (door 2 liter water & een gastank) lijkt het me niet handig om te starten met een steil stuk.
Tuva ligt op 1200 meter. De bus komt aanrijden en we zijn de enige passagiers. In de bus ligt een laag stof op de vloer en op de zittingen. Volgens mij gaan we zo over een dirtroad haha. Direct het dorp uit steigen we al. En nog geen 10 minuten later zien we het landschap veranderen. De bomen verdwijnen, rotsen en struiken en mos komen er voor in de plaats. Als we over de eerste bergkam heen komen zien we het uitzicht waar de Hadangervidda bekend om staat. Jezus wat een vlakte!!!! Wauw wauw wauw!!!!! Wat is dit waanzinnig gaaf zeg! Na veel ooeeehhhs en aaaa's komen we een half uur later in Tuva aan. De weg er naartoe was inderdaad dirtroad. Geen beschaving in de wijde omtrek te spotten...in de hut ruikt het lekker naar wafels. Backpackers warmen zich op en tanken bij. Als ik moet plassen kom ik in een hutje met van links naar rechts grote houten deuren. Als ik boven de pot hang kijk ik in een groot gat, wel 3 meter diep, met daarop een enorme hoop stront en alles wat wij zoal dumpen haha. Ze doen hier in ieder geval aan composteren. We maken ons klaar voor vertrek. Het waait windkracht 7 en we hebben de goeie richting uitgekozen om het plateau over te steken, naar het Zuid-westen. En raad eens waar de wind vandaan komt? Precies, we lopen er recht tegen in. De backpackers die we zien zijn dik ingepakt, mutsen, dikke jassen en een regenbroek. We besluiten om maar meteen onze regenzak over de rugzak heen te trekken. Ik doe mijn regenjas aan, over mijn fleece. Voor nu is dat even genoeg want door het lopen krijgen we het toch wel warm. Ik heb een pet op maar de wind heeft andere plannen met mijn pet, sorry, niet mee eens. Ik bind mijn sjaal over de klep, over mijn oren naar mijn nek en maak een knoop bij mijn keel. Zo, ik zie er vast swiet uit maar mijn pet waait niet meer af en mijn oren blijven ook nog eens warm. De genotskriebels gieren door mijn lijf, we gaan starten!!! Tom loopt al snel 20 meter vooruit en dat zal zo blijven met zijn lange benen. Hij loopt nogsteeds in korte broek, hoezo diehard? Na een kwartier begint het te regenen. Dus toch maar snel de regenbroek aan. Het is zwaar. Lopend op de rotsen is het constant een kwestie van je balans vinden, en zeker met elke windvlaag die je gemakkelijk omver suist met dat extra gewicht. Ik ben blij met mijn waterdichte schoenen want ook moerasgrond moet worden doorkruist. Wat dus betekent dat je schoen de diepte ingaat. Ik probeer het af en toe te omzeilen door om te lopen, maar het is onbegonnen werk. We steken meerdere riviertjes over, en ook daar is geen garantie voor droge voeten. Normaal vind ik dat nooit een probleem, via rotsen een rivier oversteken. Maar met deze wind die me steeds uit balans brengt, valt het echt niet mee. Als ik soms teveel sta te klummelen helpt Tom me naar de overkant. Ja, ik ben blij dat ik een reismaatje heb gevonden. Na anderhalf uur lopen ga ik mijn voeten voelen. En mijn schouders, en mijn heupen, en mijn enkels haha. Dit soort terrein kun je niet voor trainen in Nederland. Maar ondanks de wind gaat het me goed af. Ik zie een bergkam voor ons. Pfff, we moeten gaan klimmen. Maar het goeie nieuws is, dat betekent dat we daarna ook weer omlaag gaan. We worden gegroet door schapen met een bel om. Wat gezellig is dat...!
Na dik 2 uur lopen, als we net over de bergkam zijn, strekt zich een volledig nieuw landschap voor ons uit. Wat een vergezichten! De lucht veranderd elke seconde door de harde wind. Als de zon er doorkomt zie je alles glinsteren. Overal is water om ons heen. Kleine & grote meertjes, riviertjes, bergtoppen met sneeuw en verder 360 graden groene vlaktes...wat een paradijs! Ik voel me alsof ik op een andere planeet loop. Me een grote smile geniet ik volop. Dit is niet uit te leggen, dit moet je VOELEN!!! Als we over de bergkam zijn beseffen we dat we voorlopig vol tegen de wind in moeten lopen, en dus geen windstille plek zullen vinden om onze tent op te zetten. Dus net eroverheen vinden we een mooi plekje. Een klein beetje uit de wind, met het uitzicht op de grote vlakte voor ons, kilometers lang. We horen een kudde schapen met de oooo zo vrolijke bergbellen. We zetten de tent op en ik zoek ergens anders een watertje op om me te wassen. Tsssssss koud!!!!! Dat water, jezus!!! Ik hou het bij het hoognodige want dit hou ik niet lang vol. Morgen kunnen we douchen in de hut waar we langs komen, dus het zit me wel gescheten voor nu. Ik trek mijn lange termo onderbroek aan en mijn gewone broek er weer overheen. Ooooh wat lekker. Mijn jas gaat aan, de handschoenen en ik ga in mijn tent liggen.....bijtanken van deze toch wel intensieve dag. Het is 7 uur in de avond, 7 graden en windkracht 7. Als ik dan ook nog 7 uur slaap, ben ik morgen om 7 uur weer net zo blij als vandaag. Morgen langs de eerste hut, hopelijk warm douchen en ontbijten...