Dag 4 Tuva-Heinseter-Rauhelleren

Tuva-Heinseter
Wat een drama nacht. Om 21u lagen we er allebei al in maar ik was alles behalve moe. Ik moest mijn tanden nog poetsen maar dat heb ik maar vanuit de tent gedaan, teveel gedoe om er weer uit te gaan. Het was uiteraard nog licht, ik kon niet slapen. Mijn voeten waren koud en dat is geen goed teken. Meestal worden ze dan niet meer warm. Ik had 4 lagen aan, een hemd, tshirt lange mouwen, daarover een merinowollen thermoshirt met lange mouwen en daarover mijn fleece. Maar het bleek niet genoeg want ook daar had ik het koud. De wind kwam bij mijn nek naar binnen en ook bij mijn voeten. Ik heb mijn regenjas gepakt en daar mijn voeten in gewikkeld. Dan konden die windvrij blijven. En toch alsnog mijn jas aan gedaan en mijn capuchon over mijn hoofd. In de hoop dat als mijn lijf lekker warm zou worden, dat het ook voor mijn voeten zou gelden. Dus geen wind meer in mijn nek. Maar jeetje, wat een nacht. Ik kan mijn kont niet keren in mijn tent, dus ik laat het wel uit mijn hoofd om wat voor activiteit dan ook te doen. Zelfs mezelf dikker inpakken is teveel. Ik slaap nauwelijks door de kou. Zie ook steeds dat het nog licht is. Ik kan niet meer vertrouwen op mijn gevoel van tijd. Mijn lijf is volledig in de war doordat het steeds maar licht blijft. Zelfs met mijn oogkleppen op is het moeilijk om in slaap te komen. Om half 6 werd ik wakker, voor zover ik dat nog niet was. Heb het gevoel dat ik niet eens een uur heb geslapen. Ik wil opstaan, de boel pakken en gaan met die banaan want van lopen wordt ik warm. De bergen zijn bedekt door een dikke laag wolken, het miezert licht. Het ziet er woest uit. De wind is iets gaan liggen, naar windkracht 5. Veel van mijn spullen zijn vochtig of nat. We pakken de boel en gaan lopen. Ohhh lekker! Ik voel het bloed weer in mijn voeten komen, ze worden weer warm. Ook mijn handen worden warm en al snel stroomt het zweet langs mijn rug. Na een uur lopen komen we aan bij de eerste hut, Heinseter. Boven verwachting hebben we de 14 kilometer snel afgelegd. Het is half 8 en we gaan voor een heerlijk warme douche en een flink ontbijt. Wat een genot! Een grote mok thee met een klodder honing, wat een feestje! Pas rond 10 lopen we weer verder. Heerlijk om even bij te komen en frisse kleding aan te doen. De volgende afstand is 16 km. Naar Rauhelleren.

Heinseter-Rauhelleren
Het landschap blijft veranderen. Ik voel me net een ballerina op bergschoenen. Constant balancerend op de rotsen. Ik moet me concentreren. Twee dingen tegelijk doen gaat niet op op dit terrein. Mijn aandacht moet volledig op het pad gericht zijn, een ongelukje zit in een klein hoekje. Dan glij ik even uit of maak ik een misstap, en altijd als mijn aandacht er even niet is. Net als ik blij ben als we in zompige moerasgrond lopen, omdat dat lekker veel demping geeft, bedenk ik me alweer. Tom loopt voorop en zakt wel 30 cm weg de prut in. Mijn sokken waren al nat en ook mijn schoenen. Nog van gister en ook van de nattigheid waar we doorheen lopen. Maar ik wil niet nog natter. Ik zoek een andere plek en vind die ook, tot ik tussen 2 kleine stenen balanceer en niet meer voor en achteruit kan. Ik zit klem, vooral door het gewicht van mijn rugzak. Voorover buigen is geen optie en ook door de knieën is geen optie want dan kom ik niet meer ophoog. Haha ik heb het weer voor elkaar. Ik overweeg om mijn schoenen uit te doen en met blote voeten er doorheen te gaan, maar ik kan mijn rugzak niet eens afdoen op het kleine rotsblok waar ik op zit, laat staan mijn schoenen uit doen en droog naar de overkant komen. Tom gooit zijn rugzak af en komt terug om me te helpen. Hij komt mijn richting op en het lukt hem om redelijk droog zijn hand bij mij in de buurt te krijgen zodat ik een sprong kan maken. En ja, het lukt. We komen 2 Noren tegen, die hebben flink de pas erin. Als ik vertel dat wij naar Odda lopen, 151 km in totaal, vraagt hij of ik zoveel ervaring heb met het leven in de bergen. Uuuuh, nee, het is mijn eerste keer op deze manier. Hij moet lachen. Na 4 uur lopen gaan mijn voeten zeer doen. Ik probeer me te focussen op wat anders maar de pijn komt steeds terug. Dan duurt het erg lang voordat de volgende hut in zicht komt. We lopen lange tijd paralel langs een rivier. Die mond uit bij het meer. Bij iedere bergkam denk ik, als we erover heen zijn, dan zien we de hut. Maar er gaan nog wel 5 bergkammen voorbij. Rauhelleren ligt aan een meer dus als we het meer zien zijn we blij. Op de kaart ligt de hut aan het begin van het meer. En we lopen maar en we lopen maar, ik ga toch twijfelen. De kaart er even bij, en ja, de hut ligt inderdaad aan het begin van het meer. Dat meer blijkt dus immens groot te zijn. Pffff ik kan niet meer. En dan, 5 minuten later zien we het dak. Yeah!!!! Wat een genot! Als we binnen zitten besef ik dat we 20 km gelopen hebben vandaag. We besluiten om de tent bij de hut op te zetten. Zo kunnen we onze spullen drogen. Ik heb namelijk geen droge sokken meer en mijn schoenen zijn ook doorweekt. Er is hier een warmtekamer, het lijkt wel 40 graden daar. Die kamer is om je spullen te drogen. Dus alles hangt daar.
Eerst stelde ik nog voor om misschien vanavond nog een uurtje te lopen maar mijn voeten willen niet meer. Er is hier een woonkamer met allemaal bankstellen dus we gaan lekker chillen. Uitrusten. Wat een feestje!
De afstand naar de volgende hut is 30 km dus dat wordt gesplitst in 2 dagen. Dus nu maar een genieten van de warmte en de rust. Morgen weer een dag...

xxx